افتخار معيار مؤمن و منافق بودن
فقط مؤمنان مي توانند آن حضرت را دوست بدارند. از طرف ديگر فقط منافقان آن جناب را دشمن مي دارند. اين حديث شريف که کتابهاي شيعه و اهل سنّت را پُر کرده و از حدِّ تواتر گذشته است از مناقب منحصر به فرد اميرالمؤمنين عليه السلام مي باشد که با تعبيرهاي مختلف از رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم نقل شده است که فرمود: قالَ رسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله وسلم: يا عَلِيُّ لا يُحِبُّکَ اِلاَّ مُؤمِنٌ وَ لا يُبْغِضُکَ اِلاَّ مُنافِقٌ[1] . «اي علي، تو را دوست ندارد جز مؤمن، و تو را دشمن ندارد جز منافق» حارث همداني گويد: روزي علي عليه السلام را ديدم که بالاي منبر رفت، پس از حمد و ثناي خداوند فرمود: قَضاءٌ قَضاهُ اللَّهُ تَعالي عَلَي لِسانَ النَّبِيّ صلي الله عليه وآله وسلم، اِنَّهُ قالَ: لا يُحِبُّني اِلاّ مُؤمِنٌّ وَ لا يُبغِضُني اِلاَّ مُنافِقٌ وَ قَدْ خابَ مَنِ افْتَري[2] . «خواسته خدا بود که بر زبان پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم جاري شد که فرمود: مرا دوست نمي دارد مگر مؤمن و مرا دشمن نمي دارد مگر منافق، و دروغ گفت آنکس که ادّعاي باطل کرد».
حديث لايُحِبُّهُ اِلاَّ مُؤمِنٌ: خلاصه اين حديث شريف آنست که علي بن ابيطالب عليه السلام معيار ايمان و کفر است،