افتخار عقد برادري با پيامبر
علاّمه مجلسي در بحارالانوار مي نويسد: در اين سال «اوّل هجرت» آن حضرت ميان مهاجرين و انصار عقد برادري برقرار کرد که اين برادري آنها را بر سه چيز وادار مي ساخت: 1 - مقاومت براي حق 2 - فداکاري و کمک به يکديگر 3 - ارث بردن از يکديگر آنها نود نفر، چهل و پنج تن از مهاجرين و چهل و پنج تن از انصار بودند و اين پيش از جنگ بدر بود و چون واقعه «بدر» پيش آمد خداوند آيه: وَاُولُوا الاَرْحامِ بَعْضُهُمْ اَوْلي بِبَعْضٍ في کِتابِ اللَّهِ[1] . (و خويشاوندان سببي بعضي از آنها بر بعضي ديگر برتري دارند در کتاب خدا) را نازل فرمود که جريان ارث بردن نسخ گرديد.[2] . به هر حال رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم در اين اقدام، يکايک اصحاب و ياران را با هم برادر کرد، که دست در دست هم گذاشتند و عقد برادري خواندند، امّا علي بن ابيطالب عليه السلام را با کسي برادر نکرد. آن حضرت از اين کار بسيار غمگين شد و گفت: يا رسول اللَّه صلي الله عليه وآله وسلم پدر و مادرم فداي تو باد، مرابا کسي برادر نکردي؟ پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم فرمود: يا علي تو را براي خود نگاه داشتم، تو برادر مَني و من برادر تو هستم. «اَنْتَ اَخي وَ اَنَا اَخُوکَ يا عَلِيُّ»[3] . امام رضا عليه السلام از امام علي عليه السلام نقل کرده است که آن حضرت فرمود: اَنَا عَبْدُاللَّهِ وَ اَخُو رَسُولِهِ لا يَقُولُها بَعْدي اِلاَّ کَذّابٌ[4] . «من بنده خدا و برادر رسول خدا صلي الله عليه وآله هستم و هيچ کس بعد از من اين ادّعا را نمي کند، جز دروغگو».
حديث مؤاخاة: از فضيلت هاي منحصر به فرد اميرالمؤمنين عليه السلام حديث «مؤاخاة» عقد برادري ميان او و رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم است که در ميان همه مهاجرين و انصار تنها علي بن ابيطالب عليه السلام شايستگي آنرا داشت که با رسول اللَّه صلي الله عليه وآله وسلم عقد برادري ببندد.