افتخار پرچم داري
روز دوّم، فرماندهي با خليفه دوّم بود، او نيز مانند خليفه اوّل فرار کرد[1] . رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم که از اين پيشامد بسيار ناراحت شده بود، فرمود: قالَ: لَاءُعطِيَنَّ الرَّايَةَ غَداً رَجُلاً يُحِبُّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ و يُحِبُّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ کَرّارٌ غَيْْرُ فَرّارٍ، لا يَرْجِعُ حَتّي يَفْتَحُ اللَّهُ عَلَي يَدَيْهِ «فردا پرچم را به دست مردي خواهم داد که خدا و رسولش او رادوست دارند و او خدا و رسولش را دوست دارد، هجوم کننده است، فرار کننده نيست از حمله بر نمي گردد تا خدا به دست او قلعه را فتح کند.»[2] . فرداي آن روز که همه انتظار به دست آوردن اين مقام را داشتند، آن حضرت، علي بن ابيطالب عليه السلام را خواست و پرچم را به او داد و خداي بزرگ با دست او پيروزي را به مسلمانان عطا فرمود.
حديث الراية: در يکي از روزهاي جنگ خيبر فرماندهي عمليّات با خليفه اوّل بود که متأسّفانه فرار کرد و به وقت برگشتن، او نفرات خود را متّهم به ترس و فرار مي کرد، و نفراتش او را.