پاسخ به شبهات حکميّت
يا اميرالمؤمنين، در آغاز ما را از حکميّت نهي کردي، سپس آن را پذيرفتي، نمي دانيم کدامين نظر شما را درست بدانيم. حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در پاسخ او فرمود: هذَا جَزَاءُ مَنْ تَرَکَ الْعُقْدَةَ! أَمَا وَاللَّهِ لَوْ أَنِّي حِينَ أَمَرْتُکُمْ بِهِ حَمَلْتُکُمْ عَلَي الْمَکْرُوهِ الَّذِي يَجْعَلُ اللَّهُ فِيهِ خَيْراً، فَإِنِ اسْتَقَمْتُمْ هَدَيْتُکُمْ وَإِنِ اعْوَجَجْتُمْ قَوَّمْتُکُمْ، وَإِنْ أَبَيْتُمْ تَدَارَکْتُکُمْ، لَکَانَتِ الْوُثْقَي، وَلکِنْ بِمَنْ وَإِلَي مَنْ؟ أُرِيدُ أَنْ أُدَاوِيَ بِکُمْ وَأَنْتُمْ دَائِي، کَنَاقِشِ الشَّوْکَةِ بِالشَّوْکَةِ، وَهُوَ يَعْلَمُ أَنَّ ضَلْعَهَا مَعَهَا! علل شکست کوفيان و پذيرش «حکميّت» (اين سزاي کسي است که بيعت با امام خود را ترک گويد، و پيمان بشکند. به خدا سوگند: هنگامي که شما را به جنگ با معاويه فرا خواندم، خوشايندتان نبود، ولي خداوند خير شما را در آن قرار داده بود، اگر مقاومت مي کرديد، شما را راهنمائي مي کردم و اگر به انحراف مي رفتيد شما را به راه راست برمي گرداندم، اگر سرباز مي زديد، دوباره شما را براي مبارزه آماده مي کردم، در آن صورت وضعيتّي مطمئن داشتيم. امّا دريغ، با کدام نيرو بجنگم؟ و به چه کسي اطمينان کنم؟ شگفتا، مي خواهم به وسيله شما بيماريها را درمان کنم ولي شما درد بي درمان من شده ايد، کسي را مي مانم که خار در پايش رفته و با خار ديگري مي خواهد آن را بيرون کشد، در حالي که مي داند خار در تن او بيشتر مي شکند و بر جاي مي ماند.)[1] .
شخصي از ياران امام علي عليه السلام پرسيد: