اعتقاد به ولايت عترت
در خطبه اوّل نهج البلاغه فرمود: امامت و تداوم رهبري امامان معصوم عليه السلام يک اصل مسلّم اعتقادي است که در تمام أديان الهي با حکمت پروردگاري مطرح بوده است که در تداوم رهبري پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله امامان پاک و معصوم عليهم السلام تا قيام قيامت بايد رهبري انسان ها را بر عهده گيرند. و فرمود: ثُمَّ اخْتَارَ سُبْحَانَهُ لُِمحَمَّدٍ صلي الله عليه وآله لِقَاءَهُ، وَرَضِيَ لَهُ مَا عِنْدَهُ، وَأَکْرَمَهُ عَنْ دَارِ الدُّنْيَا، وَرَغِبَ بِهِ عَنْ مَقَامِ الْبَلْوَي، فَقَبَضَهُ إلَيْهِ کَرِيماً صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ. وَخَلَّفَ فِيکُمْ مَا خَلَّفَتِ الْأَنْبِيَاءُ فِي أُمَمِهَا، إذْ لَمْ يَتْرُکُوهُمْ هَمَلاً، بِغَيْرٍ طَرِيقٍ وَاضِحٍ، وَلَا عَلَمٍ قَائِمٍ. (سپس ديدار خود را براي پيامبر صلي الله عليه وآله برگزيد، و آن چه نزد خود داشت براي او پسنديد، و او را با کوچ دادن از دنيا گرامي داشت، و از گرفتاريها و مشکلات رهايي بخشيد و کريمانه قبض روح کرد رسول گرامي اسلام، در ميان شما مردم جانشيناني برگزيد که تمام پيامبران گذشته براي امّت هاي خود برگزيدند، زيرا آنها هرگز انسان ها را سرگردان رها نکردند، و بدون معرّفيِ راهي روشن، و نشانه هاي استوار، از ميان مردم نرفتند.) آنگاه در يک سخنراني ديگر (خطبه 4/144(، به معرّفي امامان معصوم عليهم السلام مي پردازد و مي فرمايد: إِنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ قُرَيْشٍ غُرِسُوا فِي هذَا الْبَطْنِ مِنْ هَاشِمٍ؛ لَا تَصْلُحُ عَلَي سِوَاهُمْ، وَلَا تَصْلُحُ الْوُلاَةُ مِنْ غَيْرِهِمْ. «همانا امامان دوازده گانه همه از قريش بوده که درخت آن را در خاندان بني هاشم کاشته اند، مقام ولايت و امامت در خور ديگران نيست، و ديگر مدعيّان زمامداري، شايستگي آن را ندارند.»
امام علي عليه السلام در تداوم رسالت و هدايت امّت اسلامي، امامت «امامان معصوم عليهم السلام» را مطرح مي فرمايد.