اعتراف عفيف کندي

عُفيف کندي مي گويد:

در يکي از روزها براي خريد لباس و عطر، وارد مکّه شدم و در مسجد الحرام در کنار عبّاس بن عبدالمطلّب (يکي از بازرگانان مکّه بود) نشستم به تماشاي مکّه مشغول بوديم، اندکي نگذشت، موقعي که خورشيد به اوج بلندي رسيد، ناگهان ديدم مردي آمد و نگاهي به آسمان نمود رو به کعبه ايستاد.

چيزي نگذشت که نوجواني به وي ملحق گرديد و در سمت راست او قرار گرفت.

سپس زني وارد مسجد شد و در پشت سر آن دو نفر ايستاد و هر سه نفر به عبادت خداوند مشغول شدند.

آن مرد رکوع مي کرد، آنها نيز با او رکوع مي کردند، بدين ترتيب به نماز خود ادامه مي دادند.

من به عبّاس گفتم امر عظيمي مي بينم!

عبّاس گفت:

آري امريست عظيم، هيچ مي داني که اين جوان کيست؟

گفتم: نه!

عبّاس گفت:

اين برادرزاده من و آن جوان (نو رَس) نيز برادر زاده ديگر من علي بن ابيطالب است

و آن زن خديجه، همسر محمّد است

و محمّد مدّعي است که آئين وحي از طرف خداوند براي او نازل شده است و اکنون زير آسمان کسي از اين دين جز سه نفر پيروي نمي کند.

(در آخر روايت احمد بن حنبل آمده است که) عبّاس فرمود:

برادر زاده ام مي گويد:

روزي فرا خواهد رسيد که خزانه هاي کسري و گنجينه هاي قيصر را فتح و تسخير مي نمايد.

عفيف بعدها که ايمان آورد، مدام تأسّف مي خورد و مي گفت:

اي کاش همان روز اسلام را قبول مي کردم و با علي عليه السلام سوّمين نفر مسلمان، من مي شدم.[1] .

تاريخ کامل ابن اثير ج 2 ص 57، و ذخائر العقبي ص 59، و مسند احمد ج 1 ص 173، و شرح ابن ابي الحديد ج 4 ص 120، و مناقب شهر آشوب ج 2 ص 18، و روضه الواعظين ج 1 ص 105، و خصايص نسائي ص 3.