خطبه امام حسن بعد از دفن پدر
اي مردم! هر کسي مرا مي شناسد، که مي شناسد و هر کسي مرا نمي شناسد، اسم خود را بيان مي کنم تا بداند و بشناسد. اي مردم! در اين شب مردي را در خاک دفن کرديم که اولين و آخرين و جميع خلايق از نظر علم و حلم به او نرسند، در کنار محمد مصطفي صلي الله عليه و آله مجاهدت هاي بسيار کرد هر گاه به دستور پيامبر به پيکار با کفار در ميدان جنگ حاضر مي شد، جبرئيل در يمين[1] او و مکائيل در يسار[2] او بود. پيوسته پيروزي به دست او بود. اي مردم! از درهم و دينار طلاي سرخ و سفيد چيزي به جا نگذاشته، فقط هفت صد درهم براي خريد خادمي براي خواهرم ام کلثوم کنار گذاشته بود، و که آن هم به من دستور داد به بيت المال بسپارم. بعد از شهادت آن حضرت، ابن ملجم مرادي، آن شقي اول و آخر را آوردند و با يک ضربت شمشير به مالک دوزخ سپردند. والسلام عليکم و رحمة الله و برکاته. زمستان1379 ه.ش احمد روحاني
سحرگاه همان روز حسن بن علي عليه السلام نماز جماعت را امامت نمود و بعد از نماز بر منبر نشست و اين خطبه کوتاه را ايراد فرمود: