وصيت علي در آخرين روز زندگي
الله الله في الايتام! فلا تغبوا افواههم، و لا بضيعوا بحضرتکم و الله الله في جيرانکم! فانهم وصية نبيکم، مازال يوصي بهم حتي ظننا انه سيورثهم، الله الله في القران! لا يسبقکم بالعمل به غيرکم، والله الله في الصلاة! فانها عمود دينکم، والله الله في بيت ربکم! لا تخلوه ما بقيتم فانه ان ترک لم تناظروا، والله الله في الجهاد باموالکم و انفسکم و السنتکم في سبيل الله. عليکم باالتواصل و التباذل، و اياکم و التدابر و التقاطع، لا تترکوا الامر بالمعروف و النهي عن المنکر فيولي عليکم شرارکم، ثم تدعون فلا يستجاب لکم...[1] . اي فرزندانم! شما را به تقواي خداي تعالي و اطاعت او مي خوانم، دنيا را طلب نکنيد و [صفحه 302] بر هيچ کسي فزوني نجويي، سخن حق بگوييد، اگر چه به زيان شما باشد، بر يتيمان رحم و مروت داشته، بايد، مسکين را طعام دهيد، گرسنگان را سير کنيد. دشمن ظالم و ياور مظلومان باشيد، در راه حق و صراط هدايت از ملامت نادانان نرنجيد. پس روي به محمد حنفيه کرد و گفت: اي پسرم شنيدي که برادران تو را وصيت کردم، تو را هم وصيت مي کنم، احترام دو برادر حسن و حسين عليه السلام را نگه دار و بدون مشورت و نظر آنان کاري انجام نده. سپس رو به حسن و حسين عليه السلام کرد و فرمود: حسن جانم، حسين عزيزم شما دو تا را هم وصيت مي کنم در حق برادران و خواهرانتان مهرباني کنيد و بدانيد پدرتان آنها را دوست دارد. پس مثل پدرتان آنان را دوست بداريد. در اصلاح ذات البين و رفع اختلاف فاميلي جد و جهد کنيد، از رسول خدا شنيدم، که اصلاح ذات البين از نماز و روزه با ارزش تر است، بستگان و خويشان را عزيز داريد و حال آنان را مراعات کنيد که اين عمل، حساب روز قيامت را سهل و آسان مي کند. يتيم نوازي کنيد و در حق آنان احسان و نيکويي کنيد، چون وصيت پيامبرتان است. الله، الله، قرآن متروک نشود و هيچ کس در عمل به آن از شما سبقت نگيرد. نماز را پاس داشته و بر پا داريد، چون نماز عمود خيمه دين است. زکات را فراموش نکنيد چون زکات خاموش کننده غضب الهي است. به روزه ماه مبارک رمضان همت گماريد، که روزه سپر آتش دوزخ است. به مناسک حج و آداب آن قيام کنيد که حج از دستورات شريعت است. اي اهل بيت من! از بر و تقوا استعانت جوييد، ظالم و گناهکار را هرگز ياري ندهيد. خداوند شما را حفظ کند و سنت محمد مصطفي صلي الله عليه و آله را در ميان شما زنده نگه دارد. استغفر الله لي ولکم. در روز بيست يکم ماه رمضان، که چون وفات حضرت نزديک شد ام کلثوم در کنار پدر بود، علي عليه السلام فرمود: دخترم درب منزل را ببند، حسن عليه السلام مي گويد نزديک در نشسته بودم آوازي شنيدم مي گفت: افمن يلقي في النار خير ام من ياتي آمنا يوم القيامه.[2] . پس آوازي ديگر شنيدم، گفت: پيغمبر وفات يافت و اينک علي بن ابي طالب عليه السلام را [صفحه 303] کشتند، امروز رکن اسلام خراب و ويران شد. چون نگاه به پدر کردم، از دنيا فارق شد، و به ديار بقاء شتافت. امام حسن عليه السلام مي فرمايد: کفن آماده کرديم و باقي مانده حنوط رسول الله را آورديم، من و برادرم حسين غسل مي داديم و محمد حنفيه آب مي ريخت پس از کفن کردن در تاريکي شب به جايگاهي که غري نام داشت برديم و دفن کرديم.
اوصيکما بتقوي الله، و الا تبغيا الدنيا و ان بغتکما، و لا تاءسفا علي شي ء منها زوي عنکما، قولا بالحق و اعملا للاجر، و کونا لظالم خصما و للمظلوم عونا. اوصيکما و جميع ولدي و اهلي من بلغه کتابي، بتقوي الله و نظم امرکم، و صلاح ذات بينکم، فاني سمعت جدکم صلي الله عليه و آله يقول: صلاح ذات البين افضل من عامة الصلاة و الصيام.
صفحه 302، 303.