اجتماع خوارج در نهروان
گفت: عبدالله بن خباب بن الارت از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله هستم. گفتند: روايتي از مصطفي صلي الله عليه و آله بگوي. گفت، رسول خدا فرمود: بعد از من فتنه اي بر پا مي شود. در زمان فتنه، قاعد از قائم و قائم از ماشي و ماشي از ساعي بهتر و عاقل تر است و مقتول شدن مناسب تر از قاتل [صفحه 289] بودن است. سخنان او خوارج را ناخوش آمد و يکي از آنان ضربه شمشير بر سرش زد و او را کشت آنان همچنين وارد منزل او شدند، زن و فرزند او را نيز کشتند و از آنجا به حرکت ادامه دادند، تا با دوازده هزار نفر سواره و پياده به نهروان رسيدند. وقتي خبر خوارج آنان به اميرالمؤمنين علي عليه السلام رسيد آن حضرت به مسجد کوفه رفت و اين خطبه را ايراد فرمود: بسم الله الرحمن الرحيم، ايها الناس، ان الله عز و جل و بعث محمدا نذيرا للعالمين، وامنيا علي التنزيل و شهيدا علي هذه الامة بالتحريم و التحليل، و انتم يا مشعر العرب اذ ذاک في شر دار و علي شر دين يبتون علي حجارة خشن و حيات صمم و شوک مهرب في البلاد... و بعد فقد علمتم ما کان من هولاء القوم من الاقدام و الجرأة علي سفک الدماء و هم قوم فساق مراق و عماة حفاة، يريدون فراقي و شقاقي، و فيهم من قد عضه بالامس السلاح ووجد ألم الجراح؛ مجذوا رحمکم الله و خذوا آلة الحرب، فاني سائر اليهم ان شاء الله و لا قوة الا بالله.[1] . از منبر فرود آمد در حالي که فقط عده اي قليل فرمان او را اجابت کردند. لذا آن جناب با خاطري آزرده به منزل خود رفت، بعد از آن خطبه اي ديگر ايراد فرمود.
بعد از عبدالله بن کوا خوارج عبدالله بن وهب راسبي و حرقوص بن زهير را امير خويش قرار دادند و به سوي نهروان حرکت کردند در بين راه مردي از اصحاب علي عليه السلام با ديدن لشکر خوارج خود را پنهان کرد او را گرفتند و پرسيدند: کيستي؟
صفحه 289.