غارت مسلمين به دستور معاويه
معاويه، ضحاک بن قيس فهري را که از معارف لشکر او بود فراخواند و خيل عظيمي از سواران شام به او سپرد و گفت: اي ضحاک از طريق سماوة به جانب کوفه برو و در راه هر چه را يافتي غارت و هر کسي از شيعيان علي عليه السلام را ديدي به قتل برسان. ضحاک با سواران خويش به منزل ثعلبيه رسيد و از آنجا در قطقطانه فرود آمد اميرالمؤمنين چون اين خبر را شنيد، يکي از فرماندهان خويش به نام حجر بن عدي کندي را با هزار[1] سوار به آن ناحيه فرستاد، تا شر ضحاک را دفع کند؛ اما هنوز حجر بن عدي خود را به ضحاک نرسانده بود که ضحاک به قبيله بني کلب رسيده و مشغول قتل و غارت شد، و رئيس قبيله ثعلبيه به نام عمرو بن مسعود را که از اخيار اصحاب اميرالمؤمنين علي عليه السلام بود، کشتند، ضحاک وقتي از خبر آمدن حجر بن عدي با خبر شد به سربازان خويش گفت: شما رئيس قبيله را کشتيد و شهرهاي آنان را غارت کرديد و در نزديک کوفه [صفحه 260] هستيد، اما چون توانايي قدرت مقابله با حجر بن عدي را نداريم، به شام برمي گرديم تا از ياران علي عليه السلام آسيب نبينيم. اگر به دنبال ما بيايند، مي گريزيم و سالم به شام مي رسيم و يا ما را ملاقات مي کنند؛ در اين صورت با آنها مقابله مي کنيم. حجر از گريختن ضحاک خبر يافت و به تعقيب او شتافت، در سرزمين بني کلب به آنها رسيد، با هم به جنگ پرداختند از اهل کوفه چهار نفر و از اهل شام هفت نفر کشته شدند، ضحاک با سوارانش منهزم و متواري شدند و خود را به شام رساندند. حجر بن عدي آنان را تعقيب نکرد و به کوفه مراجعت کرد.
بعد از فريب اهل عراق به وسيله مکر و خدعه و جلوگيري از پيروزي سپاهيان اميرالمؤمنين علي عليه السلام و حميت نابخردانه ابوموسي اشعري، لشکر شام به شام و لشکر عراق به عراق مراجعت کردند و اميرالمؤمنين علي عليه السلام در کوفه مستقر شد.
صفحه 260.