قرآن قانون واحد براي امت متحد
آنچه مسلم است اينکه داشتن چارچوب مشترک در قالب عقيده و احساس و عمل که در قرآن کريم به صورت اعتقادات و اخلاق و احکام مطرح شده است، عامل مهمي در پيوند پيروان قرآن است. دستورهاي بلند مانند نماز جماعت، نماز جمعه و حج که بازرترين چهره ي وحدت اسلامي در جهان است و موارد گوناگون ديگر، همه و همه تمريني است براي آموزش درس وحدت که آموزه اي بس قيمتي است. [صفحه 18] حضرت امير (ع) از قرآن با تعابيري چون الحبل المتين و النور المبين يساد مي کند و مي فرمايد: و عليکم بکتاب الله، فانه الحبل المتين، و النور المبين»، والشفاء النافع....[1] . (بر شما باد عمل کردن به قرآن که ريسمان محکم الهي و نور آشکار و درماني سودمند است و...) البته اين صفت جامع در چندين خطبه و سخن از امام (ع) آمده است و اهميت قرآن به عنوان عامل ايجادکننده ي وحدت، در اين توصيف به زيباترين شکل بيان شده است. ريسمان محکم، پيونددهنده ي دانه ها و مرواريدهاي پراکنده است. اگر در گرانبهايي در گوشه اي از ساحل باشد ناپديد شدن و نابود شدن آن احتمال زيادي دارد. ولي اگر به دست گوهرشناسي افتاده و در رشته اي و ريسماني محکم جاي گيرد به يقين، هم در نظر مردم مي آيد و هم قيمتي افزون مي يابد. انسانهاي پاک، وارسته و مخلص نيز اگر با عنايت ويژه ي ولايت گرد هم جمع و در رشته اي محکم، سفته شوند مي توانند احياگر ارزش ها باشند. امام خميني (ره) با اشاره به همين نکته ي اساسي در وصيت نامه ي سياسي- الهي خود مي نويسد: ما مفتخريم و ملت عزيز سرتا پا متعهد به اسلام و قرآن، مفتخر است که پيرو مذهبي است که مي خواهد حقايق قرآني را که سراسر آن از وحدت بين مسلمين بلکه بشريت دم مي زند از مقبره ها و گورستان ها نجات داده و به عنوان بزرگترين نسخه ي نجات دهنده ي بشر از جميع قيودي که برپاي و دست و قلب و عقل او پيچيده است و او را به سوي فنا و نيستي و بردگي و بندگي طاغوتيان مي کشاند نجات دهد.[2] . [صفحه 19] بنابراين عمل به قرآن و شناخت مفاهيم بلند آن، وحدت گستر خواهد بود و دلها را به يکديگر و سپس افراد جامعه را با هم پيوند خواهد داد. آنچه امروزه موجب شگفتي نظريه پردازان غرب و شرق شده است پيروزي انقلاب اسلامي ايران در قرن بيستم با همين شعار است، شعار وحدت کلمه و حرکت موزون و هماهنگ و خودجوشي که حاصل اثر کيميايي وحدت بوده است. آنان هرگز نمي توانند براي وحدت آفريني قرآن و باورهاي ديني و نقش امامت و ولايت فقيه و رهبيري، در ايجاد وحدت سياسي- اجتماعي و حتي وحدت رواني، تحليلي صحيح و روشمند و اصولي داشته باشند.
دومين عامل وحدت در جوامع ديني، وجود کتاب آسماني است که با توجه به تحريفات زميني در کتب آسماني غير از قرآن، اين مشخصه از ديگر کتابها مثل انجيل و تورات برداشته شده است و وحدت بخشي تنها و تنها در سيماي صادق قرآن مشاهده مي گردد. قرآن کريم شامل امر و نهي هاي متعدد و بايدها و نبايدهايي است که ضامن سعادت و سلامت رواني افراد و جامعه خواهد بود و در سايه ي عمل به تعاليم قرآني مي توان جامعه اي فرهيخته، برجسته و سرآمد داشت.
صفحه 18، 19.