شکست محصول تلخ تفرقه
... پس به پايان کار آنها نيز بنگريد در آن هنگام که به تفرقه و پراکندگي روي آوردند و مهرباني و دوستي انها از بين رفت و سخن ها و دلهايشان گوناگون [صفحه 52] شد از هم جدا شدند، به حزبها و گروه ها پيوستند. خداوند لباس کرامت خود را از تنشان بيرون آورده و نعمتهاي فراوان شيرين را از آنها گرفت و داستان آنها در ميان شما عبرت انگيز باقي ماند.[2] . بنابراين بسياري از سرکردگان استکبار و دشمنان دين و بشريت، براي پيروزي بر افراد و چشاندن طعم تلخ شکست به آنها از تفرقه اندازي به عنوان تاکتيک قديمي و تجربه شده استفاده مي کنند و در چنين مواردي وظيفه ي امتها و ملتهاي دين باور، از بين بردن بذر تفرقه است.
تفرقه و پراکندگي مردم و دولت در يک کشور، عامل بسيار مهم و اساسي براي شکست در مقابل دشمنان است. تاريخ بشريت، ماجراي شکست جوامع متفرق را با بيانهاي گوناگون آورده است که از آن جمله شکست مسلمانان در اندلس[1] است و علت و عامل آن چيزي جز جدايي مردم از يکديگر نبود و حتي قيام هاي قبل از انقلاب اسلامي در ايران به علت وجود تفرقه به ثمر نمي رسيد تا اينکه مردم تبديل به دست واحد شدند و به فرموده ي حضرت امير (ع) هم که «يدالله مع الجماعه» است و پيروزي جوامع متحد از سنتهاي الهي بوده و هست. حضرت علي (ع) پس از بيان آثار وحدت و نتايج بي شمار آن، به امتهايي که پس از چشيدن طعم شيرين وحدت به يکباره تحت تاثير دشمنان قرار گرفته و تفرقه را برگزيدند مي فرمايد:
صفحه 52.