ضرورت وجود وحدت
در قرآن کريم بر وحدت و دوري از اختلاف، تاکيد فراواني شده است. آنجا که مي فرمايد: واعتصموا بحبل الله جميعا و لا تفرقوا[1] . (به حبل خدا و ريسمان الهي چنگ زنيد و هرگز متفرق نشويد). و نيز آمده است که: ان اقيموالدين و لا تتفرقوا فيه[2] . (دين خدا را اقامه کنيد و هرگز تفرقه و اختلاف در دين نکنيد). دشمنان بشريت همواره در پي نابودي و فروپاشي نظامهاي انساني هستند و اولين قدم آنها براي رسيدن به مطلوب خود، ايجاد تفرقه است. حضرت امير (ع) با اشاره به اين نکته، ضرورت وجود وحدت را در جامعه ي اسلامي يادآور شده و مي فرمايد: همانا شيطان (در اينجا معاويه و براي انسانهاي هر دوره اي، دشمن خاص آنهاست) راه هاي خود را به شما آسان جلوه مي دهد تا گره هاي محکم دين [صفحه 5] شما را يکي پس از ديگري بگشايد و به جاي وحدت و هماهنگي، بر پراکندگي شما بيفزايد از وسوسه و زمزمه و فريبکاري شيطان روي گردانيد و نصيحت آن کسي را که خيرخواه شماست گوش کنيد و به جان و دل بپذيريد.[3] . با توجه به سخنان گهربار حضرت امير (ع)، جامعه ي انساني به علت وجود دشمنان متعدد نياز به وحدت و يکدلي و هماهنگي دارد. همانگونه که اگر فرد از نظر رواني به وحدت و هماهنگي روحي- رواني نرسد دچار اضطراب و وسواس و افسردگي که دشمنان دروني وي هستند مي شود، در صحنه ي اجتماع نيز اگر افراد جامعه وحدت و هماهنگي و يکدلي نيابند، از شر دشمنان درون مرزي و برون مرزي نجات نخواهند يافت. تورم، دشمن اقتصاد است و ابتذال، دشمن فرهنگ و ناامني هاي سياسي، چه داخلي و چه فرامرزي، دشمن سياست و... براي مبارزه با اين دشمنان بايد در تمامي سيستم ها، يک نظام سامان مند و هماهنگ با اهداف متعالي و مشخص وجود داشته باشد تا با تکروي ها و آسيبهاي اجتماعي مبارزه شود. حضرت امير (ع) در مورد تکروي و عدم هماهنگي و همدلي و نتيجه ي شوم آن مي فرمايد: فان الشاذ من الناس للشيطان، کما ان الشاذ من الغنم للذئب.[4] . ((از پراکندگي بپرهيزيد) که انسان تنها، بهره ي شيطان است. آنگونه که گوسفند تک طعمه ي گرگ خواهد بود.) وحدت و برادري، شعار رسولان و فرستادگان الهي است و هرکس به غير از وحدت دعوت کند به يقين فرستاده ي خداي واحد نيست. حضرت با ابراز نفرت از آنان که منادي تفرقه هستند و خود را به دين و ائمه متصل مي کنند مي فرمايد: آگاه باشيد هرکس که مرد را به اين اشعار (تفرقه و جدايي) دعوت کند او را [صفحه 6] بکشيد، هرچند که زير عمامه ي من باشد.[5] . بنابراين ضرورت وحدت براي يک جامعه ي آرماني و ايده آل شناخته شد و دانستيم که در سايه سار وحدت رواني افراد مي توان وحدت اجتماعي را تضمين کرد و در سايه ي وحدت اجتماعي، امنيت ملي و بين المللي ايجاد خواهد شد و در نتيجه، وحدت جهاني فراروي انسان امروز قرار خواهد گرفت. امام خميني (ره)، منادي وحدت در قرن بيستم، ضرورت وحدت بين مسلمين را بيش از همه احساس کرده و مي فرمايد: اگر مسلمين «يده واحده» «باشند کسي نمي تواند مقابل اين جمعيت قيام کند.[6] . و در جاي ديگر وحدت را از اهداف عاليه ي اسلام شمرده و مي گويد: اسلام آمده است تا تمام ملل دنيا را، عرب را، عجم را، ترک را، فارس را، همه را با هم متحد کند و يک امت بزرگ به نام امت اسلام در دنيا برقرار کند.[7] . حضرت امام (ره) در سخنان خود، ضرورت وحدت بين مسلمين را اقتضاي حکم عقل و شرع[8] دانسته و بر آن تاکيد فراواني دارد. اکنون که با ضرورت وحدت بين افراد يک نظام اسلامي و بين ملل جهان آشنا شديم به بررسي انواع وحدت مي پردازيم.
وحدت، چه در قالب فردي و چه در قالب اجتماعي، باعث مي شود که تمامي نيروها به سوي يک هدف متوجه شده و موانع موجود بر سر راه تعالي و پيشرفت فردي و جمعي برداشته شود. اکثر انقلاب ها و حرکتهاي عظيم مردمي و پيروزي ها، مرهون وحدت و يکپارچگي و همبستگي مردم بوده و هست.
صفحه 5، 6.