وحدت در آينه لغت
[صفحه 3] آمده است.[1] . مولوي مي گويد: وحدت اندر وحدت است اين مثنوي در ديگر کتب لغت، معناي وحدت با همين تعابير آمده است و در مجمع البحرين مي خوانيم که: والاتحاد: صيروره الشيئين الموجودين شيئا واحدا.[2] . (اتحاد به معناي اين است که دو (يا چند) شي ء موجود به يک شي ء تبديل شوند.) به هر حال آنگاه که موارد متکثر و متعدد، به يک چيز مبدل شوند عمل اتحاد صورت گرفته است و چون عالم، عالم کثرت است و تکثر، منظور از وحدتت اين نيست که هرکس و يا هرچيز خاصيت اصلي خويش را از دست دهد و تبديل به ديگري شود، بلکه وحدت به معناي «يد واحده» شدن است يعني افراد متعدد با سليفه هاي گوناگون و خواسته هاي متفاوت در زير يک پرچم قرار گرفته و براي يک مکتب سينه زنند و دل در گرو يک رهبر داشته باشند. وحدت اعتاد و باورداشتها و وحدت ارزشهاي الهي- انساني، موجب ايجاد وحدت مي شود. حضرت امير (ع) وحدت امت اسلامي را منتي عظيم از سوي خداوند متعال بر بندگان تلقي کرده و مي فرمايد: فان الله سبحانه قد امتن علي جماعه هذه الامه فيما عقد بينهم من حبل هذه الالفه التي ينتقلون في ظلها.[3] . (خداوند سبحان بر اين امت اسلامي بر «وحدت و برادري» منت گذارده بود که در سايه ي آن زندگي کنند.) [صفحه 4] بنابراين همانگونه که طبق آيات شريفه ي قرآن، وجود رسول گرامي اسلام (ص) منتي بزرگ بر بندگان است،[4] وحدت هم که ارمغان بعثت پيامبر (ص) است منت بزرگي است بر بندگان خدا که براي سپاسگزاري از اين نعمت بايد آن را حفظ کرد.
آگاهي از معاني لغوي و اصطلاحي يک واژه، به تفهيم و تبيين آن کمک شاياني مي کند. ازاين رو در ابتدا به معناي لغوي واژه ي «وحدت» مي پردازيم. وحدت در لغت به معناي يگانه شدن، يکتايي، يگانگي، انفراد و تنهايي است و اتحاد به معناي عينيت و يکي شدن
از سمک رو تا سماک معنوي
صفحه 3، 4.