تحزب و هدف مشترک
[صفحه 27] برنامه ريزي و سامان بخشي به اوضاع داخلي هر کشور مناسب و بستر مناسبي براي رشد سياسي، اجتماعي و علمي باشد ولي آن گاه که احزاب گوناگون و جناح هاي متفاوت داراي دشمن مشترک هستند و باورهاي عميق آنها آماج تيرهاي تهاجم فرهنگي دشمن قرار مي گيرد بايد اين احزاب متفاوت با سليقه ها و نظرات مخالف، گرد هم جمع شوند و براي نابودي دشمن طرح و برنامه دهند. تجربه ي تلخي که تاريخ در دل خود دارد نشان مي دهد همواره دشمنان با ايجاد شکافهاي عميق و غيرمنطقي بين احزاب و رودررو قرار دادن آنها، سعي در فراهم ساختن جو تضاد و تقابل دارند و ميدان نبرد انديشه ها و آراي متفاوت و مخالف يکديگر را براي پيروان احزاب و دسته هاي سياسي مهيا مي کنند و گروه ها نيز بدون توجه به دستهاي ناپيداي دشمن، به نام تضارب آرا و آزادي بيان و عقيده و صدها مقوله ي تعريف نشده ديگر که حد و مرز مشخصي براي آنها تعيين نشده است از سوي نظريه پردازان سطحي نگر و يا سرکردگان و دست نشاندگان دشمن به مبارزه با آرا و اعتقادات گروه مقابل مي پردازند و هر روز بيش از پيش بين گروه ها شکاف مي افتد و فاصله عميق تر مي گردد. براي پيشگيري از چنين بيماريهاي اجتماعي، بايد اعضاي گروه ها و جناح ها و به طريق اولي نظريه پردازان آنها، با گروه هاي ديگر در خصوص با اهداف مشترک خود تشريک مساعي داشته، با ايجاد و گسترش برنامه هاي مشترک زمينه ي وحدت ملي و سياسي را فراهم آورند. به نظر مي رسد در جامعه ي کنوني ما با توجه به تلاشهاي بي وقفه ي دشمنان در از بين بردن وحدت کلمه و مشتبه کردن اهداف ملي و ديني، وظيفه ي اصلي سياستمداران و انديشمندان ما مشخص کردن مواضع مشترک و وحدت زا بين احزاب و گروه هاي متفاوت است. برخي از موارد مهم در اين زمينه عبارتند از: الف) حفظ شعاير ديني و دفاع از مرزهاي فرهنگي- ديني به عنوان هدفي اصيل و اساسي، مهمترين عامل پيوند گروه هاي مختلف است. حضرت امام (ره) در اين زمينه مي فرمايد: [صفحه 28] ... حفظ حکومت از وحدت ملي است و شعار مذهبي بهترين شالوده براي حفظ وحدت ملي است.[1] . ب) اطاعت از ولايت و رهبري و حمايت از او در عرصه هاي گوناگون، هدف مشترک جناح ها بايد باشد چرا که امام علي (ع) فرمود: جايگاه رهبر چونان ريسمان محکم است که مهره ها را متحد ساخته به هم پيوند مي دهد. اگر اين رشته از هم بگسلد مهره ها پراکنده و هر کدام به سويي خواهند افتاد و سپس هرگز جمع آوري نخواهند شد.[2] . ج) دشمن شناسي و مبارزه با تاکتيکهاي نظامي و فرهنگي، به تناسب نوع هجومهاي دشمن، نيز از اهداف مهم و مشترک جناحها خواهد بود. حضرت امير (ع) در نامه اي که به زياد بن نضر حارثي و شريح بن هاني- فرماندهان لشکري که به سوي شام و معاويه فرستاده شده بودند- مي نويسد[3] به ضرورت دشمن شناسي و آشنايي با شيوه هاي نفوذي دشمن و وحدت براي نابودي آن توصيه مي کند. د) رسيدن به تعالي و تکامل معنوي، هم در زمينه هاي فردي و هم در زمينه هاي اجتماعي- سياسي و در واقع نزديک کردن جامعه به ويژگي هاي حکومت جهاني در زمان حضرت حجه (عج). ه) رساندن پيام بلند اسلام و مسلمانان به جهان و در واقع تبليغ تعاليم ديني و نجات بشريت از توطئه هاي سلطه جويان جهاني. و) حفظ نظام مقدس اسلامي و کيان سرزمين عزيزمان، ايران اسلامي. به يقين اهداف مشترک ديگري هم وجود دارد که مي توان همه ي آنها را با هم جمع و تحت عنوان اهداف عالي خدا محوري و ولايت مداري مطرح کرد و با اين دو هدف که در واقع هدف دوم نيز مي تواند در قالب هدف اول يعني خدا محوري تفسير شود، در [صفحه 29] زير سايه ي احکام الهي با نگرشي خدامدارانه به سعادت رسيد.
نکته ي قابل بحث و بررسي در زمينه ي وحدت هدف اين است که در بسياري از موارد، اهداف گوناگون و نگرشهاي متفاوت نسبت به مسائل پيرامون ما، موجب شفاف نبودن هدف اصلي مي گردد و شايد هم بينش آميخته با تعصب مانع درک اين شفافيت مي شود. به هر حال، در هر سرزميني مردم با سليقه هاي گوناگون و برداشتهاي متفاوت و نگرش هاي غير همسان مي توانند هدف مشترک عام پيدا کنند و براي رسيدن به هدف واحد، دست در دست يکديگر، به مبارزه بپردازند. اختلاف سليقه ها و رقابتهاي موجود بين جناح هاي گوناگون و تحزب و گروه بنديها ممکن است در عرصه ي
صفحه 27، 28، 29.