عامل فکري، تبليغي
به مصقله گفته بودند که: علي عليه السلام سختگير است، از حق نمي گذرد، تو را ادب مي کند، تا غرامت ها را نپردازي، مورد محبّت علي عليه السلام قرار نمي گيري، و با انواع وسوسه ها کوشيدند، مصقله را به فرار تشويق نمايند که فرار کرد. امام علي عليه السلام براي خنثي کردن روش هاي انحرافي دشمن، در يک سخنراني رسمي، عمل جوانمردانه «مصقله» را ستود، که ديگران بدانند زحمت و تلاش و اقدامات اساسي مديران جامعه اسلامي هرگز فراموش نمي شود. که امام فرمود: «فَعَلَ فِعْلَ السَّادَةِ» سپس به زشتي فرار کردن از حقّ و مسئوليّت هاي الهي پرداخت که فرمود: مثل برده ها گريخت؟ چرا بايد انسان آزاد چون بردگان بگريزد؟ و فرمود: «هنوز ستايشگران برابر عمل جوانمردانه اش به مدّاحي او نپرداخته بودند که آنها را ساکت کرد و هنوز ستايش ستايشگران به پايان نرسيده بود، که آنها را به زحمت انداخت.» يعني تازه مي خواستيم او را تشويق کنيم، ارتقاء درجه بدهيم که با فرارش همه چيز را خراب کرد و آنگاه روزنه هاي اميد را باز و پرنور مي گشايد که: وَلَوْ أقامَ لاخَذْنا مَيْسورَه (اگر مردانه در پُست خود مي ايستاد از او به مقدار توانش مي پذيرفتيم.) وانْتَظَرْنا بِمالِهِ وُفُورَهُ (و تا هنگام قدرت و توانائي صبر مي کرديم.)[1] . با اين سخنراني، حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام به ديگر مديران اميدواري داد که اگر در محورهاي عمليّاتي و مديريّت سياسي و نظامي اقدام درستي انجام دادند، منتظر پاداش باشند. و اگر نتوانستند يا کوتاهي کرده مشکلي به وجود آمد، جوانمردانه مشکلات را با رهبري در ميان بگذارند، که با موازين حق و رحمت اسلامي برخورد خواهد شد. پس ديگر بهانه اي براي فرار باقي نمي ماند.
اگر دشمن بر اساس شايعات، تبليغات مسموم، دروغ پردازي ها، غيرواقعي نشان دادن روش هاي حکومت حقّ، مردم را، مديران و سربازان را به فرار سوق مي دهد، بايد رهبري امّت و مسئولين تبليغاتي، با تبليغات حساب شده، تلاش تبليغاتي دشمن را خنثي کند.