سلامت و خودسازي
داراي آگاهي لازم باشند از انواع آفت ها، رشوه خواري ها، امتياز طلبي ها، تبعيض و نابرابري ها دور باشند، به همان ميزان جامعه سالم است، پوياست، و به مراحل نهائي رشد و کمال خواهد رسيد. که حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام نسبت به راه هاي سلامت جامعه در خطبه 216 فرمود: فَإِذَا أَدَّتِ الرَّعِيَّةُ إِلَي الْوَالِي حَقَّهُ، وَأَدَّي الْوَالِي إِلَيْهَا حَقَّهَا عَزَّ الْحَقُّ بَيْنَهُمْ، وَقَامَتْ مَنَاهِجُ الدِّينِ، وَاعْتَدَلَتْ مَعَالِمُ الْعَدْلِ، وَجَرَتْ عَلَي أَذْلاَلِهَا السُّنَنُ، فَصَلَحَ بِذلِکَ الزَّمَانُ، وَطُمِعَ فِي بَقَاءِ الدَّوْلَةِ، وَيَئِسَتْ مَطَامِعُ الْأَعْدَاءِ. «پس رعيّت اصلاح نمي شود جز آن که زمامداران اصلاح گردند، و زمامداران اصلاح نمي شوند جز با درستکاري رعيّت. و آنگاه که مردم حق رهبري را اداء کنند، و زمامدار حق مردم را بپردازد، حق در آن جامعه عزّت يابد، و راه هاي دين پديدار، و نشانه هاي عدالت برقرار، و سنّت پيامبر صلي الله عليه وآله پايدار گردد، پس روزگار اصلاح شود، و مردم در تداوم حکومت اميدوار، و دشمن در آرزوهايش مأيوس مي شود.»[1] . بنابراين تحقّق يک جامعه سالم، به اخلاق متکامل مديران، و اخلاق مديريّت ارتباط دارد پس اخلاق زيربناي جامعه سالم خواهد بود. تا مديران جامعه در پرتو آن تربيت شوند، خود را بسازند، و تخصّص هاي لازم را فراگيرند. و بتوانند فرد و جامعه را در پرتو ارزش ها اداره کنند. امام علي عليه السلام نسبت به ارزش خودسازي در مديريّت ها فرمود: مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ، وَلْيَکُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ؛ وَمُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَمُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَمُؤَدِّبِهِمْ.
به هر مقدار که کارگزاران و مديران مديريت هاي گوناگون جامعه سالم باشند،