نفرين كردن امام











نفرين کردن امام



و درود خدا بر او فرمود:

«چون به شهر بصره رسيد انس بن مالک را به سوي طلحه و زبير فرستاد تا آن چه از پيامبر صلي الله عليه وآله درباره آنان شنيده يادشان آورد، انس، سر باز زد و گفت من آن سخن پيامبر صلي الله عليه وآله را فراموش کردم، فرمود)

اگر دروغ مي گويي خداوند تو را به بيماري برَصَ (سفيدي روشن) دچار کند که عمّامه آن را نپوشاند.»[1] .

(پس از نفرين امام انس به بيماري بَرَص در سر و صورت دچار شد که همواره نقاب مي زد.)









  1. حکمت 311 نهج البلاغه معجم المفهرس مؤلّف، اسناد و مدارک اين حکمت به شرح زير است:

    1- کتاب مسترشد ص674 ح346: طبري امامي (متوفاي 310 ه)

    2- کتاب المعارف ص580: ابن قتيبة(متوفاي 276 ه)

    3- کتاب خصال ج1 ص219 ح44 باب الاربعه: شيخ صدوق (متوفاي 381 ه)

    4- کتاب ارشاد ص165 ص185 قديم: شيخ مفيد (متوفاي 413 ه)

    5- حلية الاولياء ج5 ص26 ذيل روايت 293: ابونعيم اصفهاني (متوفاي 402 ه)

    6- بحار الانوار ج32 ص96 ح66: مجلسي (متوفاي 1110 ه)

    7- أمالي ص106 ح1 م26: شيخ صدوق (متوفاي 381ه)

    8- ربيع الابرار ج2 ص372 ح144 ب29: زمخشري معتزلي (متوفاي 538ه).