خطبه 063 نهج البلاغه
أَلَا إِنَّ الدُّنْيَا دَارٌ لَا يُسْلَمُ مِنْهَا إِلَّا فِيهَا، وَلَا يُنْجَي بِشَيْ ءٍ کَانَ لَهَا. ابْتُلِيَ النَّاسُ بِهَا فِتْنَةً، فَمَا أَخَذُوهُ مِنْهَا لَهَا أُخْرِجُوا مِنْهُ وَحُوسِبُوا عَلَيْهِ، وَمَا أَخَذُوهُ مِنْهَا لِغَيْرِهَا قَدِمُوا عَلَيْهِ وَأَقَامُوا فِيهِ؛ فَإِنَّهَا عِنْدَ ذَوِي الْعُقُولِ کَفَيْ ءِ الظِّلِّ، بَيْنَا تَرَاهُ سَابِغاً حَتَّي قَلَصَ، وَزَائِداً حَتَّي نَقَصَ. ترجمه: خطبه 63 روش برخورد با دنيا آگاه باشيد! دنيا خانه اي است که کسي ايمني ندارد مگر در آن به جمع آوري توشه آخرت پردازد، و از کارهاي دنيايي کسي نجات نمي يابد. مردم به وسيله دنيا آزمايش مي شوند، پس هر چيزي از دنيا را براي دنيا به دست آورند از کفشان بيرون مي رود، و بر آن محاسبه خواهند شد، و آن چه را در دنيا براي آخرت تهيّه کردند به آن خواهند رسيد، و با آن خواهند ماند، دنيا در نظر خردمندان چونان سايه اي است که هنوز گسترش نيافته، کوتاه مي گردد، و هنوز فزوني نيافته کاهش مي يابد.
أُسلوب مواجهة الدّنيا