مقدمه
از تفرقه بپرهيزيد چه اينکه افراد تکرو و جدا شده، دستخوش اميال شيطاني مي شوند، همان طور که گوسفند تک افتاده، طعمه ي گرگ مي گردد.[2] . امام علي (ع) مي فرمايند: مومنان براي يکديگر چون سنگ و گل هستند که يکديگر را استوار مي سازند.[3] . مادام که افکار شما پراکنده است فراواني تعداد شما سودي ندارد.[4] . مورچگان را چو بود اتفاق [صفحه 2] ايجاد، تقويت، گسترش وحدت، انسجام و همبستگي ملي، امري لازم و ضروري در جامعه است. هر عامل آشوب زاي دروني و يا عنصر مخرب بيروني منجر به افزايش بي ثباتي و در نهايت باعث فروپاشي جامعه خواهد شد. امام علي (ع) در اهميت وحدت در بقاي جامعه و حکومت در وصف مردم عربستان در زمان اوج عزت و شوکت مي فرمايند: هنگامي که جمعيتشان متحد، خواسته هاي متفق، قلب ها و انديشه ها معتدل، دستها پشتيبان هم، شمشيرها ياري کننده ي يکديگر، ديده ها نافذ و عزم ها و مقصودهايشان همه يکي بود، آيا مالک و زمامدار و سرپرست اقطار زمين نبودند؟ آيا زمامدار جهان نگرديدند؟[6] آن گاه در ادامه ي سخن مي فرمايند: از آن طرف، پايان کار آنان را نيز نگاه کنيد آن هنگام که پراکندگي در ميان آنها واقع شد، الفتشان رو به تشتت گرايد، در اهداف و در دل ها اختلاف پيدا شد... خدا لباس کرامت و عزت را از تنشان بيرون کرد. سپس در ادامه سخن، امام علي (ع) مي فرمايند: از امت ها عبرت بگيريد.[7] . در درون جامعه، نهادهاي گوناگون، نقش هاي متفاوتي دارند. کارآيي و کارآمدي ساخت ها و نهادهاي اجتماعي، سياسي و اقتصادي در گرو برقراري نوعي هم آهنگي، ثبات، امنيت، تعادل و هم سازي اجزا با يکديگر است.
از مشرکين نباشيد، کساني که دين خدا را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند و هر حزبي بدانچه پيش آنهاست دلخوش شدند.[1] .
شير ژيان را بدرانند پوست[5] .
صفحه 2.