اندوه رِزق و روزي را نخوردن
الوان الرّزق وَقَالَ عليه السلام: يَا بْنَ آدَمَ، الرِّزْقُ رِزْقَانِ: رِزْقٌ تَطْلُبُهُ، وَرِزْقٌ يَطْلُبُکَ، فَإِنْ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاکَ. فَلَا تَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِکَ عَلَي هَمِّ يَوْمِکَ! کَفَاکَ کُلُّ يَوْمٍ عَلَي مَا فِيهِ؛ فَإِنْ تَکُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِکَ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَي سَيُؤْتِيکَ فِي کُلِّ غَدٍ جَدِيدٍ مَا قَسَمَ لَکَ؛ وَإِنْ لَمْ تَکُنِ السَّنَةُ مِنْ عُمُرِکَ فَمَا تَصْنَعُ بِالْهَمِّ فِيَما لَيْسَ لَکَ؛ وَلَنْ يَسْبِقَکَ إِلَي رِزْقِکَ طَالِبٌ، وَلَنْ يَغْلِبَکَ عَلَيْهِ غَالِبٌ، وَلَنْ يُبْطِئَ عَنْکَ مَا قَدْ قُدِّرَ لَکَ. وقد مضي هذا الکلام فيما تقدم من هذا الباب، إلا أنه هاهنا أوضح وأشرح، فلذلک کررناه علي القاعدة المقررة في أول الکتاب. ترجمه: حکمت 379 اقسام روزي و پرهيز از حرص زدن و درود خدا بر او فرمود: اي فرزند آدم! روزي دو گونه است: روزيي که تو آن را جويي، و روزيي که تو را مي جويد، که اگر به سراغش نروي به سوي تو آيد، پس اندوه سال خود را بر اندوه امروزت منه، که بر طرف کردن اندوه هر روز از عمر تو را کافي است، پس اگر سال آينده در شمار عمر تو باشد همانا خداي بزرگ در هر روز سهم تو را خواهد داد، و اگر از شمار عمرت نباشد تو را با اندوه آن چه کار است؟ که هرگز جوينده اي در گرفتن سهم روزي تو بر تو پيشي نگيرد، و چيره شونده اي بر تو چيره نگردد، و آن چه براي تو مقدّر گشته بي کم و کاست به تو خواهد رسيد.
حکمت 379 نهج البلاغه