روان آدمي و لذّت هاي حلال

روح آدمي داراي نيازها و نيازمنديهاي گوناگوني است.

آنگونه که جسم آدمي نياز به انواع ويتامين ها، غذاها و ميوه جات و سبزيجات دارد،

روح نيز نياز به شادابي دارد،

روح آدمي نيز مريض مي شود و بايد درمان گردد،

روح آدمي نيز محتاج به انواع غذاهاي روحاني است که در روانشناسي امروز به صورت جدّي، تحت برّرسي و شناسائي است.

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در اين رابطه فرمود:

إِنَّ هذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ، فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکْمَةِ.

(اين دل ها همانند تن ها خسته مي شوند، براي نشاط آن به سخنان تازه حکيمانه روي بياوريد.)[1] .

از اين رو انواع پند و اندرز، موعظه، سخنان اخلاقي، اشعار عرفاني، جلسات درس اخلاق، و تفسير، و کلمات حکيمانه مي توانند لذّت هاي روح را فراهم آورده و آن را درمان کنند.

حکمت 197 نهج البلاغه معجم المفهرس مؤلّف، که برخي از اسناد آن به اين شرح است:
1- عقد الفريد ج 6 ص 279: ابن عبد ربه مالکي (متوفاي 328 ه)
2- اصول کافي ج1 ص48 ح1: کليني (متوفاي 328 ه)
3- دستور معالم الحکم ص 23: قاضي قضاعي (متوفاي 454 ه)
4- ربيع الابرار ج1 ص23 ب1: زمخشري معتزلي (متوفاي 538 ه)
5- نهاية الارب ج 8 ص 181: نويري شافعي (متوفاي 732 ه).