مسابقات اسب سواري











مسابقات اسب سواري



بر أساس ضرورت هاي دفاعي، اسب سواري، يکي از ورزش هاي ارزشمند بوده و خواهد بود.

با اينکه بُرد و باخت در بسياري از کارها حرام است،

و حکم قمار بازي را دارد،

امّا در تيراندازي،

شنا

و اسب سواري

اشکالي ندارد،

تا چابک سواران رزمنده، همواره آماده دفاع باشند.

آنگاه که امام علي عليه السلام در جنگ ذات السّلاسل، ناگهان سواره بر لشگر دشمن تاختن آغاز کرد که سُم اسب هايشان بر سنگ هاي بيابان مي خورد و جرقّه هاي اميد مي جهيد،

قرآن به آن اسب ها، و برخورد سُم هايشان و جهيدن جرقّه هاي آتش زا در سوره «والعاديات» سوگند ياد مي کرد، که فرمود:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحاً 1ا فَالْمُورِيَاتِ قَدْحاً 2افَالْمُغِيرَاتِ صُبْحاً 3ا فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً 4افَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً 5ا إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ6ا وَإِنَّهُ عَلَي ذَلِکَ لَشَهِيدٌ7ا وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ 8ا أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ 9ا وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ 01ا إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ 11ا

به نام خداوند بخشنده مهربان

سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالي که نفس زنان به پيش مي رفتند،1ا و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهايشان با سنگ هاي بيابان)،2ا و سوگند به هجوم آوران سپيده دم3ا که گرد و غبار به هر سو پراکندند، 4ا و (ناگهان) در ميان دشمن ظاهر شدند،5ا که انسان در برابر نعمت هاي پروردگارش بسيار ناسپاس و بخيل است؛6ا و او خود (نيز) بر اين معني گواه است!7ا و او علاقه شديد به مال دارد!8ا آيا نمي داند در آن روز که تمام کساني که در قبرها هستند برانگيخته مي شوند،9ا و آنچه در درون سينه هاست آشکار مي گردد، 01ادر آن روز پروردگارشان از آنها کاملاً باخبر است!.11ا

مسابقات اسب سواري، هم مقدّمه دفاع است،

و هم از تفريحات سالم به حساب مي آيد.

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در کودکي آنچنان چالاک و تند و سريع حرکت مي کرد که اسبان راهوار را در حال دويدن مي گرفت و بر پشت آنان سوار مي شد.[1] .









  1. سفينة البحار، مادّه قوا.