آزمايش کَر بودن

مردي استخواني را به گوش ديگري زد، مضروب ادّعا کرد که در اثر آن ضربه شنوايي او از بين رفته است.

حضرت امير عليه السلام فرمود:

تا يک سال از او مراقبت نموده و او را غافلگير کنند، پس اگر شنوايي او بر آنان ثابت گرديد و يا دو مرد عادل بر آن گواهي دادند ديه اي طلب ندارد وگرنه او را بر عدم شنوايي سوگند داده ديه گوشش را به او بپردازند.

کساني گفتند:

يا اميرالمؤمنين! اگر پس از گذشت يک سال شنوايي او ثابت گرديد، حکمش چيست؟

حضرت علي عليه السلام فرمود:

اثري ندارد چه بسا خداوند شنواييش را بعد از يک سال مجدداً به او مرحمت نموده باشد.[1] .

در ادامه اين خبر حضرت رضا عليه السلام از اميرالمؤمنين عليه السلام چنين نقل فرمود که:

اگر مورد ادّعا، از دست دادن تمام شنوايي باشد... صبر مي کنند تا به خواب سنگيني فرو رفته بر او فرياد مي کشند.[2] .

---

1. فروع کافي، ج7، ص322، حديث 3.
2. فروع کافي، ج7، ص324، حديث 9.