حلّ مشکلات قضائي جامعه
حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به او فرمود: حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً (مدّت حمل و شيرخواري اش سي ماه تمام است.)[1] . و ادامه داد که: «اِنَّ اللَّهَ رَفَعَ الْقَلَمَ عَنِ الَْمجْنُونِ» (پروردگار خودداري از شهوت را از مجنون برداشته است). خليفه دوم مي گفت: «لَوْلا عَلِيٌّ لَهَلَکَ عُمَر» (اگر علي نبود عُمر هلاک شده بود.) سعد بن جُبَير از ابن عبّاس روايت کرده است که گفت: هرگاه خبري از علي عليه السلام به ما مي رسيد، آن را با چيزي برابر نمي کرديم. و جوَيْبِر از ضحّاک بن مزاحم و او از عبداللّه بن عبّاس روايت کرده است که گفت: «وَ اللَّهِ لَقَدْ أُعْطِيَ عليُّ بن ابيطالِب تِسْعَةَ أعْشارِ الْعِلْمِ وَ أيْمُ اللَّهِ لَقَدْ شارَکَهُمْ فِي الْعُشرِ العاشِرِ» (سوگند به پروردگار نُه دَهُم علم به علي عليه السلام داده شده است و به بقيه انسان ها يک دهم، و علي عليه السلام در آن يک دهم نيز با آنها شريک است).[2] .
خليفه دوم مي خواست زن ديوانه اي را که شوهر نداشت و بچّه شش ماهه اي به دنيا آورده بود، سنگسار کند.