عفو زن زناکار
خليفه دوم نيز براي مجازات زن فرمان داد. حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: از او بپرسيد چرا و در چه شرائطي مرتکب شد؟ زن گفت: در بيابان تشنه در راه ماندم، از دور چادري ديدم، وارد شدم تقاضاي آب کردم و آن مرد نداد و قصد تجاوز داشت که از خيمه بيرون آمدم، امّا بار ديگر تشنگي مرا بي تاب کرد که چشمانم سياهي مي رفت، در اين حالت به گناه تن دادم. امام علي عليه السلام فرمود: (اين همان مورد اضطرار است که در قرآن کريم حدّ آن برداشته شد، او را رها کنيد.)[1] .
زني در زمان خليفه دوم اعتراف به زنا کرد و اصرار داشت تا حدّ زنا بر او جاري گردد و از عذاب الهي در أمان باشد.