عفو دزدي كه قرآن مي دانست











عفو دزدي که قرآن مي دانست



روزي از روزهاي حکومت امام علي عليه السلام شخصي خدمت امام آمد و اعتراف به دزدي کرد،

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

حد دزد قطع دست است،

آيا چيزي از آيات قرآن راحفظ داري و قرائت مي کني؟

گفت: آري، سوره بقره راحفظ ومدام قرائت مي کنم

اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود:

برو، دست تو رابه برکت سوره بقره به تو بخشيدم؛

(قَدْ وَهَبْتُ يَدَکَ لِسُورَةِ البَقَرَة)

اشعث بن قيس که مردي منافق وضعيف الايمان بود اعتراض کرد و گفت:

آيا حدود الهي راتعطيل مي کني؟

امام علي عليه السلام فرمود:

وَما يُدرِيکَ ماهذَا؟ إِذَا قامَتِ الْبَيِّنَة، فَلَيْسَ لِلإِْمامِ أَنْ يَعْفُوَ، وَ إِذا اَقَرَّ الرَّجُلَ عَلي نَفْسِهِ فَذالِکَ إِلَي الإِْمامِ اِنْ شاءَ عَفَي وَ إِنْ شاءَ قَطَعَ

«تو چه مي داني حکم اين مسئله را؟ هرگاه براي جرمي شاهد و دليل اقامه شد، امام بايد حد الهي را اجراء کند، امّا اگر مجرمي خود اعتراف کرد، کار او باامام است مي تواند عفوکند، و مي تواند حدّ الهي راجاري سازد.»[1] .









  1. استبصار، ج4، ص252 - و وسائل الشيعه، ج18، ص488، - و اصول کافي ج7، ص260 - و تهذيب، ج10، ص127.