معالجه و درمان حد خورده ها
در حکومت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام چند نفر دزدي کردند، پس از اثبات و اعتراف به جرم، امام علي عليه السلام دستور داد که انگشتان دست آنها را قطع کردند، سپس امر فرمود تا آنها را درمان کنند، و زخم آنها را جرّاح و طبيب مداوا کند، و آنها را به عنوان مريض بستري کرده تحت نظر بگيرند، و از غذاهاي مقوّي مانند روغن حيواني و عسل و کباب به آنها بخورانند، تا دست آنها خوب شود و زخم التيام يابد، سپس با سخنان حکيمانه آنها را نصيحت مي کرد و مي فرمود: يا هؤُلاءِ اِنَّ أيْدِيَکُمْ سَبَقْتُکُمْ اِلَي النَّارِ فَاِنْ تُبْتُمْ وَ عَلِمَ اللَّهُ مِنْکُمْ صِدْقَ النِّيَّةِ تابَ عَلَيْکُمْ وَ جَرَرْتُمْ أَيْديکُمْ اِلَي الْجَنَّةِ، فَاِنْ لَمْ تَتُوبُوا عَمَّا اَنْتُمْ عَلَيْهِ جَرَّتْکُمْ أَيْدِيکُمْ اِلَي النَّارِ (هان اي شما! همانا دست هاي شما پيش از شما وارد جهنّم شدند، اگر توبه کنيد و خداوند بنگرد که با صداقت توبه کرديد، مي پذيرد و دست هاي شما را وارد بهشت مي کند، امّا اگر از کردار زشت خود پشيمان نشويد و توبه نکنيد شما و دست هاي بريده شما را وارد جهنّم خواهد کرد.)[1] .
وقتي جرم دزدي يا زناکاري يا شراب خواري ثابت مي شد، و حدّ شرعي بر او جاري مي گشت، اگر انگشتان دست قطع مي گشت، يا بدن زخم مي گرديد، امام علي عليه السلام دستور مي دادند که او را درمان کنند.