فردي کردن مجازات
پنج نفر را نزد خليفه دوم آوردند که زنا کرده بودند خليفه دوم امر کرد که: بر آنها حدّ شرعي زنا را بزنند. اميرالمؤمنين عليه السلام حاضر بود و فرمود: اي عمر، حکم خداوند درباره اينها يکسان نيست. خليفه دوم گفت: شما درباره اينها حکم کن و حدّ آنان را خود جاري ساز. پس حضرت؛ يکي را پيش آورد و گردن زد، و يکي را رَجم کرد، و به يکي حدّ تمام زد، (صد تازيانه) و به يکي نصف حدّ جاري کرد، (پنجاه تازيانه) و يکي را تعزير و تأديب نمود. خليفه دوم و مردم در شگفت ماندند. خليفه دوم پرسيد: يا اباالحسن پنج نفر يک جنايت را انجام دادند، چرا شما پنج حکم مخالف با يکديگر بر آنها اجرا کردي. حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: آري، امّا اوّلي مردي بود ذمّي و از ذمّه خود بيرون آمد (و به زن مسلماني تجاوز کرد) او را حدي جز شمشير نبود، و دومي مردي زن دار بود که زنا کرد، او را رجم کرديم، سومي زن نداشت و زنا کرد، او را حدّ تمام زديم، (يکصد تازيانه است) و امّا چهارمي برده بود و زنا کرد، او را نصف حدِّ تمام زديم، و امّا پنجمي مردي ديوانه بود که ناچار او را تعزير کرديم. (يعني چند تازيانه براي ادب زديم).[1] .
ابن شهر آشوب در کتاب «مناقب» از «اصبغ بن نباته» روايت کرده که: