دعاهاي بلند و نغز
يک جنبه ي ديگر نهج البلاغه که جلوه گر پاره اي ديگر از اوصاف امير المؤمنين (ع) است، عبارت است از دعاهايي که از ايشان آمده است. اين دعاها نيز از قطعه هاي بسيار درخشان نهج البلاغه هستند. شايسته است دوستاني که به امر دعا علاقه مندند، از اين حيث نيز به نهج البلاغه مراجعه کنند و آن پاره هاي کوچک دعا را از آن بياموزند، و با شيوه ي سخن گفتن ايشان با خداوند و انسي که با خداي خود مي ورزيدند، آشنا شوند[1] .