تجلّي شخصيت امام علي در کلام وي[1]
خداوند در کلام خود تجلّي کرده است، اما مردم آن را نمي بينند و در نمي يابند.(تفسير صافي، ابتداي سوره ي بقره) اين حکم درباره ي همه ي متکلمان صادق است. هر متکلمي در کلام خود تجلي مي کند. «المرُ مخبوء تحتَ لِسانهِ»(نهج البلاغه، حکمت 148) و کلام از صيقلي ترين و نور خيزترين آينه هايي است که شخصيت متکلم را باز مي نماياند. کلام امير المؤمنين (ع) هم، همين طور است. وجوه مختلف اين کلام، وجوه مختلف روح ايشان را آشکار مي کند. لذا براي شناختن ايشان، شناخت کلامشان کمک بسيار بزرگي است. ولي صرف نظر از اين راه غير مستقيم، امير المؤمنين (ع) خود در نهج البلاغه در موارد بسياري درباره ي شخص خودشان سخناني گفته اند، و به نحو مستقيم از نهانيهاي شخصيتشان پرده برداشته اند. دانستن اين موارد به شناخت ايشان، و از آن طريق، به فهم کلماتشان کمک بسيار مي کند. [صفحه 2]
.
صفحه 2.
شنيدن صداي وحي منزل نبي
تمايزات امام از ساير حاکمان
امير کلام بودن
سکوت به مقتضاي مصلحت
آشنايي با ادبيات واشعار عرب و تفاوت ايشان از اين حيث با پيامبر
دعاهاي بلند و نغز