محيي الدين ابن عربي











محيي الدين ابن عربي



ابن عربي، اين فيلسوف و عارفي، که همه ي عرفا او را نخستين تدوين کننده علم عرفان مي دانند، همين که به مقام و منزلت قرب معنوي امام العارفين علي (ع) مي رسد با صراحت و بي پرده، چنين مي نويسد:

«آنگاه که انوار قدسي خداوند سبحان به هبأ پرتو افکند- و اين هبأ را فلاسفه و

[صفحه 12]

حکما هيولاي کل مي نام اند- و همه جهان مشهود را در بر گرفته است، و در اين هبأ هر جزئي به اندازه ي قدرت و استعدادش شعاع انوار الهي را دريافت نمود به همان گونه که زوايا و گوشه هاي مختلف يک اتاق، نور چراغ را به اندازه قرب به نور و استعدادش دريافت مي نمايد، اما هيچ چيزي به اندازه حقيقت محمد مصطفي که عقل نام دارد در معرض تابش اين انوار الهي قرار نگرفت. از اين رو، او سرور عالم گرديد و نخستين موجودي شد که در عالم وجود ظهور نمود... و نزديکترين مردم به او علي بن ابي طالب و اسرار همه انبيا عليهم السلام است».[1] .


صفحه 12.








  1. فتوحات المکية، ج1، باب ششم، ص116.