جوانمردي در برهنه نکردن جسد حريف
امّا پس از کشتن عمروبن عبدود، امام علي عليه السلام لباس او را از بدنش خارج نکرد. وقتي خواهر عمرو بر سر جنازه اش آمد، گفت: براي تو گريه نمي کنم، زيرا جوانمردي بي نظير بر تو غلبه کرده است،[1] اگر شخص ديگري تو را کُشته بود، تا زنده بودم براي تو گريه مي کردم. لَوْ کانَ قاتُل عَمرو غَيْرَ قاتِلِه لکِنَّ قاتِلُهُ مَنْ لا نَظيرَ لَهُ زِرِه عمرو سه هزار درهم ارزش داشت، براي همين جهت عُمر به حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام اعتراض کرد، که چرا زره او را در نياوردي؟ امام علي عليه السلام فرمود: شرم کردم بدن او را برهنه بگذارم.[2] .
در روزگاران گذشته، اگر دلاوري بر حريف پيروز مي شد، اسلحه و زره و لباس او را تصاحب مي کرد که اين يک قانون جنگي بود.
بَکَيْتُهُ اَبَداً ما دُمْتُ فِي الْأَبَد
وَ کانِ يُدْعي اَبوُه بَيْضَةَ الْبَلَدَ