برخورد مسالمت آميز با طلحه و زبير
روزي که شنيدند عايشه در مکّه مردم را برضدّ امام علي عليه السلام تحريک مي کند، خدمت حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام رسيدند و با نفاق و دوروئي گفتند: اجازه بدهيد تا براي سفر عمره به مکّه برويم. و سوگندهاي فراوان خوردند که در بيعت با امام علي عليه السلام وفا دارند. حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام به آنها اجازه داد و رفتند. ابن عبّاس فوراً بر امام علي عليه السلام وارد شد و گفت: «اين دو تن قصد توطئه دارند، چرا به آنها اجازه خارج شدن از مدينه را دادي؟ چرا آنها را زنداني نکردي؟» حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام فرمود: «ابن عبّاس، من برأساس عدالت حکومت مي کنم، چگونه افرادي را که هنوز عمل خلافي را مرتکب نشده اند، زنداني يا مورد آزار قرار دهم، من با اينکه از اهداف شوم آنها کاملاً آگاهي داشتم، و مي دانستم سفر عمره بهانه است، به آنها اجازه دادم که بروند.»[1] .
طلحه و زبير با اينکه در صف اوّل بيعت کنندگان با حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام بودند، و با آن حضرت بيعت کردند، امّا وقتي ديدند که پُست ها تقسيم شد، و آنها به مقاصد شخصي خود نرسيدند، دست به توطئه زدند.