تحمّل اهانت هاي خوارج
امّا حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام در روش برخورد با دشمن، و تحمّل مخالفان الگو و بي نظير بود. روزي جمعي از خوارج وارد مسجد کوفه شدند تا با شعاري مداوم سخنراني امام علي عليه السلام را بر هم زنند. حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام سرگرم سخنراني بود که شخصي بلند شد و فرياد زد: «لاحُکْمَ اِلاَّ لِلَّه» و ديگري از سوئي ديگر داد زد: «لاحُکْمَ اِلاَّ لِلَّه» و سوّمي از گوشه ديگر مسجد همين شعار را داد. سپس گروهي برخاستند، و اين شعار را دادند. و امام علي عليه السلام با بزرگواري خاصّي سکوت نموده و مخالفت هاي آنان را تحمّل کرد. آنگاه خطاب به مردم فرمود: کَلِمَةُ حَقٍّ يُرادُ بِها الْباطِلْ (شعار حقّي است که از آن باطل اراده مي کنند.) سپس خطاب به خوارج در مسجد فرمود: تا وقتي که دست به شمشير نبرديد، و با ما هستيد، از سه اصل اساسي برخورداريد: 1- لا نَمْنَعُکُمْ مَساجِدَ اللَّهِ أنْ تَذْکُرُوا فيها اِسْمَهُ (از ورود شما به مسجد براي نماز جلوگيري نمي کنيم.) 2- لا نَمْنَعُکُمْ مِنَ الْفِيْ ءْ ما دامَتْ أيْديکُمْ مَعَ أيدينا (تا وقتي که با ما هستيد از حقوق بيت المال، شما را محروم نمي کنيم.) 3- لا نُقاتِلُکُمْ حَتّي تَبْدَؤُنا (با شما نمي جنگيم تا شما جنگ را آغاز کنيد.)[1] .
در گذشته و حال مي نگريم که حاکمان پيروز، و سلاطين و پادشاهان، و سران احزاب سياسي، چگونه با مخالفان خود برخورد مي کردند، و با تصفيه هاي خونين، و قتل و غارت، شکنجه و زندان، اجازه ابراز عقيده را به آنها نداده، و هر گونه حرکتي را از آنان سَلب مي کرده، و مخالف را تحمّل نمي کردند.