خطبه 200 نهج البلاغه
وَاللَّهِ مَا مُعَاوِيَةُ بِأَدْهَي مِنِّي، وَلکِنَّهُ يَغْدِرُ وَيَفْجُرُ. وَلَوْلَا کَرَاهِيَّةُ الْغَدْرِ لَکُنْتُ مِنْ أَدْهَي النَّاسِ، وَلکِنْ کُلُّ غُدَرَةٍ فُجَرَةٍ، وَکُلُّ فُجَرَةٌ کُفَرَةٌ. «وَلِکُلِّ غَادِرٍ لِوَاءٌ يُعْرَفُ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ». وَاللَّهِ مَا أُسْتَغْفَلُ بِالْمَکِيدَةِ، وَلَا أُسْتَغْمَزُ بِالشَّدِيدَةِ. ترجمه: خطبه 200 نهج البلاغه سياست دروغين معاويه سوگند به خدا! معاويه از من سياستمدارتر نيست، امّا معاويه حيله گر و جنايتکار است، اگر نيرنگ ناپسند نبود من زيرکترين افراد بودم، ولي هر نيرنگي گناه، و هر گناهي نوعي کفر و انکار است، روز رستاخيز در دست هر حيله گري پرچمي است که با آن شناخته مي شود به خدا سوگند! من با فريبکاري غافلگير نمي شوم، و با سخت گيري ناتوان نخواهم شد.
سياسة معاوية الماکرة