توجه به آگاهي سياسي مردم
او دو طرف را مي نگريست، از يک طرف حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام را مي ديد و شخصيّت هاي بزرگ اسلامي را که در رکاب امام علي عليه السلام شمشير مي زدند. و از طرفي همسر نبيّ اکرم صلي الله عليه وآله وسلم، عايشه را مي ديد که قرآن درباره زوجات آن حضرت مي فرمايد: وَ اَزْواجُهُ اُمُّهاتهُم[1] . (همسران او مادران امّتند.) و در رکاب عايشه، طلحه را مي ديد از پيشتازان در اسلام، مرد خوش سابقه و تيرانداز ماهر ميدان جنگهاي اسلامي و مردي که به اسلام خدمتهاي ارزنده اي کرده است. و باز زبير را مي ديد، خوش سابقه تر از طلحه، آنکه حتّي در روز سقيفه از جمله متحصّنين در خانه علي عليه السلام بود. اين مرد در حيرتي عجيب افتاده بود که يعني چه!؟ آخر علي عليه السلام و طلحه و زبير از پيشتازان اسلام و فداکاران سخت ترين دژهاي اسلامند، اکنون رو در رو قرار گرفته اند؟ کداميک به حقّ نزديکترند؟ در اين گيرو دار چه بايد کرد؟! سرانجام محضر اميرالمؤمنين عليه السلام شرفياب شد و گفت: اَيُمکِنُ اَنْ يَجْتَمِعَ زُبيرٌ وَ طَلْحَةٌ و عائِشَةٌ عَلَي باطِلٍ؟ (آيا ممکن است طلحه و زبير و عايشه بر باطل اجتماع کنند؟) شخصيّت هايي مانند آنان از بزرگان صحابه رسول اللَّه چگونه اشتباه مي کنند و راه باطل را مي پيمايند، آيا ممکن است؟ امام علي عليه السلام در جواب او سخني دارد که دکتر طه حسين دانشمند و نويسنده مصر مي گويد: «سخني محکمتر و بالاتر از اين يافت نمي شود. بعد از آنکه وحي خاموش شد و نداي آسماني منقطع شد، سخني به اين بزرگي شنيده نشده است.»[2] . فرمود: اِنَّکَ لَمَلْبُوسٌ عَلَيْکَ، اِنَّ الْحَقَّ وَ الْباطِلَ لا يُعارَفانِ بِاَقْدارِ الرِّجالِ، اِعْرِفِ الْحَقَّ تَعْرِف اَهْلَهُ، وَ اعْرِفِ الْباطِلَ تَعْرِفْ اَهْلَهُ. «حقيقت بر تو مشتبه شده. حق و باطل را با ميزان قدر و شخصيّت افراد نمي شود شناخت. اين صحيح نيست که تو اوّل شخصيّت هائي را مقياس قرار دهي و بعد حق و باطل را با اين مقياس ها بسنجي، اشخاص نبايد مقياس حقّ و باطل قرار گيرند. اين حقّ و باطل است که بايد مقياس اشخاص و شخصيّت آنان باشند.»
مردي از ياران اميرالمؤمنين عليه السلام در جريان جنگ جمل سخت در ترديد قرار گرفته بود.