برخورد قاطع با خليفه دوّم
و به اعتراف نويسندگان اهل سنّت حدود 94 حلال را حرام اعلام کرده بود، و مردم در سکوت و سازش، اعتراضي نمي کردند. در آغاز حکومت روزي براي آنکه مطمئن شود اعتراض کننده اي وجود ندارد، در بالاي منبر گفت: «لَوْ صَرَفْنا عَمَّا نَعْرِفُونَ اِلَي ما تُنْکَرُون ما کُنْتُمْ صانِعينْ؟» (اگر شما را به خلاف احکام الهي سوق دهم چه مي کنيد، معروف را منکر معرّفي کنم چه خواهيد کرد؟) تا سه بار ادّعا و سئوال خود را تکرار کرد، امّا متأسّفانه کسي پاسخ نداد. حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام که اين وضع اسفبار را شاهد بود، برخاست و فرمود: تو را به توبه کردن وادار مي کنيم. خليفه دوّم گفت: اگر توبه نکنم. امام علي عليه السلام فرمود: «اِذَنْ لَنَضْرِبُ فِيهِ عَيْناکَ» (در آن هنگام بين دو چشم تو را با شمشير مي زنم.) اين جواب قاطع و شجاعانه حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام خليفه دوّم را به عقب نشيني وادار کرد و گفت: شکر خدا در امّت اسلام هستند کساني که اگر بخواهيم کجروي داشته باشيم، ما را به راه راست مي کشانند.[1] .
پس از کودتاي سقيفه و آرام کردن مردم، و تحقّق حکومت خليفه اوّل، زمينه رياست خليفه دوّم نيز فراهم شد، که انواع خشونت ها را هرچه مي خواست انجام مي داد.