جريان شهادت علي
آن بزرگوار قبلاً از چنين حادثه اي آگاه بود و به مردم خبر مي داد، (چنانکه در اين باره رواياتي ذکر مي شود). به دستور خود آن حضرت ، کار غسل و کفن نمودن آن حضرت را دو پسرش حسن و حسين (عليهماالسلام) انجام دادند، سپس جنازه آن حضرت را به سوي سرزمين «غري» يعني نجف کوفه بردند و در آنجا به خاک سپردند و طبق وصيت آن حضرت ، قبرش را پنهان نمودند) زيرا آن حضرت مي دانست که بعد از او، بني اميّه روي کار مي آيند و بر اثر دشمني و کينه توزي و خباثتي که دارند به هرگونه کار زشت (حتي نبش قبر و توهين به جنازه) دست مي زنند، از اين رو قبر آن حضرت در دوران زمامداري بني اميّه ، همچنان مخفي بود تا اينکه امام صادق (عليه السلام) پس از روي کار آمدن بني عباس ، آن را نشان داد[2] وقتي که از مدينه به سوي «حيره» (سه منزلي کوفه) براي ديدار منصور دوانيقي ، رهسپار بود، قبر علي (عليه السلام) را زيارت کرد، به اين ترتيب ، شيعيان ، قبر آن حضرت را شناختند و دريافتند که آنجا محل زيارت اوست (درود بي کران خداوند بر او و بر دودمان پاکش باد) او هنگام شهادت 63 سال داشت.
حضرت علي (عليه السلام) قبل از سپيده دم شب جمعه 21 ماه رمضان سال چهلم هجرت ، دار دنيا را وداع کرد، و بر اثر ضربتي که بر فرقش زدند به شهادت رسيد، اين ضربت را «ابن ملجم مرادي» لعنت خدا بر او باد در مسجد کوفه بر آن حضرت وارد ساخت ، امام علي (عليه السلام) سحر شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجرت ، از خانه به سوي مسجد روانه شد، ابن ملجم از آغاز آن شب در کمين آن حضرت بود، آن حضرت (طبق معمول) به مسجد آمد و مثل هميشه خفتگان را براي نماز بيدار مي کرد، ابن ملجم در ميان خفتگان بيدار بود وي خود را به خواب زده و کارش را پنهان نموده بود که ناگهان برخاست و به علي (عليه السلام) حمله کرد و شمشير زهرآگين خود را بر فرق مقدّس علي (عليه السلام) وارد نمود. علي (عليه السلام) پس از اين حادثه ، بستري شد تا اينکه در ثلث آخر شب بيست و يکم ، مظلومانه به لقاي حق پيوست و شهد شهادت نوشيد [ولي طبق مدارک متعدد، آن حضرت در محراب عبادت ، هنگام نماز، ضربت خورد].[1] .