چهره علي در ماجراي حديبِيه

بعد از جنگ بَنِي المُصطلق ، جريان «حديبيّه» پيش آمد که پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) همراه 1400 نفر از مسلمين در ماه ذيقعده سال ششم هجرت به سوي مکّه براي زيارت خانه خدا، حرکت کردند و جريانهايي باعث شد که در سرزمين حديبيّه نزديک مکّه ، پيمان و قرارداد صلح وسيعي که داراي هفت مادّه بود با نمايندگان قريش ، برقرار نمود که به «صلح حديبيّه» معروف گرديد.

در اين جريان ، اميرمؤ منان علي (عليه السلام) پرچمدار مسلمين و همانند حوادث گذشته ، داراي ويژگي و امتياز خاصّي در ميان مسلمين بود، آن حضرت پس از جريان بيعت پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) با همراهان که بر اساس استقامت و وفاداري به پيمان بود از علي (عليه السلام) اموري بروز کرد که مشهور است و سيره نويسان نقل نموده اند و آينه ديگري براي نشان دادن چهره پرفروغ آن حضرت مي باشد.[1] .

از جمله اينکه پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) در برابر چون و چراي نماينده قريش فرمود:«سر جاي خود بنشيند وگرنه مردي را که قلبش به ايمان آزمايش شده به سوي شما مي فرستم تا گردنهاي شما را بزند». بعضي از حاضران عرض کردند آيا اين مرد ابوبکر يا عمر است ؟ فرمود:«نه بلکه او کسي است که در حجره ، کفش مرا وصله مي کند، مردم شتابان به سوي حجره رفتند ديدند علي (عليه السلام) کفش آن حضرت را تعمير مي نمايد»، (ارشاد مفيد، ج 1، ص 109).