کشته شدگان دشمن به دست علي
بعد از او «وليد بن ابي حُذيفه» و سپس برادر او «اُمية بن ابي حذيفه» و «اَرْطاة بن شرحبيل» و «هشام بن اميه» و «عمرو بن عبداللّه و بشر بن مالک و صَوْأب (غلام خاندان عبدالدّار») يکي پس از ديگري به دست با کفايت علي (عليه السلام) به هلاکت رسيدند. و فتح و پيروزي به دست علي (عليه السلام) انجام گرفت و مسلمين (فراري) پس از گريز، نزد پيامبر(صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) بازگشتند و به دفاع از آن حضرت پرداختند و سرزنش خداوند همه آنان را به خاطر فرارشان فرا گرفت ، جز علي (عليه السلام) که از اين بحران خطير سرافراز بيرون آمد.[1] .
محمد بن اسحاق روايت کرده است که: در جنگ اُحد، پرچمدار سپاه دشمن ، شخصي به نام «طلحة بن ابي طلحه» از خاندان «عبدالدّار» بود علي (عليه السلام) او را کشت ، سپس پسر او «ابا سعيد بن طلحه» را (که پرچمدار دوّم شده بود) کشت ، سپس برادر طلحه را که «کلده» نام داشت کشت و بعد از او «عبداللّه بن حميد» به ميدان آمد، (علي (عليه السلام»او را نيز کشت ، سپس «حکم بن اَخنس» به ميدان آمد و به دست علي (عليه السلام) کشته شد.
(تفسير برهان ، ج 1، ص 31 سيره ابن هشام ، ج 1، ص 14 کحل البصر، ص 88).