چهره علي در آينه نبرد اُحُد











چهره علي در آينه نبرد اُحُد



پس از جنگ بدر، جنگ اُحُد (در نيمه شوّال سال سوّم هجرت) در کنار کوه احد (يک فرسخي مدينه) واقع شد، علي (عليه السلام) در اين جنگ پرچمدار رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) بود، همانگونه که در جنگ بدر، پرچم رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) در دست علي (عليه السلام) بود.

در جنگ اُحد «لواء» (يعني پرچم کوچکتر از پرچم جنگ) نيز (پس ‍ از شهادت مصعب) به دست علي (عليه السلام) داده شد، بنابراين ، علي (عليه السلام) در اين جنگ هم پرچمدار بيرق جنگ بود و هم پرچم کوچک (راهنما) در دستش بود.

در اين جنگ (در بخش آخر) همه مسلمين ، پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) را در صحنه تنها گذاشتند و فرار کردند جز علي (عليه السلام) که تنها با پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) در ميدان ماند، سپس گروه اندکي از فراريان نزد رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) بازگشتند، نخستين نفر از مراجعين ، عاصم بن ثابت ، ابودُجانه و سهل بن حنيف بودند. و بعد طلحه به آنان پيوست. راوي حديث (زيد بن وهب) مي گويد: به عبداللّه مسعود گفتم: در اين وقت ابوبکر و عمر کجا بودند؟ گفت از «فراريان بودند» گفتم: عثمان کجا بود؟

گفت: «او رفت و بعد از سه روز بازگشت ، رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) به او فرمود:

«لَقَدْ ذَهَبْتَ فِيها عَريضَةً؛ مسافت دور و درازي رفتي».

ولي علي (عليه السلام) همچنان ثابت قدم در ميدان ماند، فرشتگان از ثابت قدمي او تعجّب کردند و جبرئيل در آن روز به سوي آسمان بالا مي رفت و مي گفت:

«لا سَيْفَ اِلاّ ذُوالْفِقارِ، وَلا فَتي اِلاّ عَليُّ؛ شمشيري (که حقّ شمشير را ادا کند) جزذوالفقار (شمشير علي (عليه السلام» نيست. و جواني (که زيبنده جواني باشد) جز علي (عليه السلام) نيست».

امير مؤ منان علي (عليه السلام) در اين جنگ ، بسياري از مشرکان را کشت و پيروزي در اين جنگ ، به دست علي (عليه السلام) انجام گرفت ، چنانکه در جنگ بدر نيز پيروزي به دست او بود. و در ميان اصحاب ، تنها علي (عليه السلام) بود که در اين جنگ به خوبي از امتحان الهي قبول شد و به نيکي ، صبر و استقامت نمود، در آن هنگامه اي که قدمهاي ديگران لغزيد و لرزيد، علي (عليه السلام) با شمشيرش سران شرک و گمراهي را کشت. و نقاب اندوه را از چهره پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) برافکند و در اينجا بود که جبرئيل در ميان فرشتگان زمين و آسمان ، از فضايل علي (عليه السلام) سخن گفت و تقرّب تنگاتنگ علي (عليه السلام) در پيشگاه پيامبرِ راهنما (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) آشکار گشت ، تقرّبي که (تا آن وقت) از نظر عامّه مردم پوشيده بود.