سبقت در ايمان و آگاهي
گفت: آري کار بزرگي است ، آيا مي داني اين جوان کيست ؟ او محمّد بن عبداللّه بن عبدالمطلّب ، برادرزاده ام مي باشد و اين پسر، علي بن ابيطالب برادرزاده ديگرم مي باشد، آيا مي داني اين زن کيست ؟ اين زن خديجه ، دختر خُوَيْلِد است و اين پسر برادرم (محمد(صلّي اللّه عليه و آله و سلّم» مي گويد:«پروردگار زمين و آسمانها او را به اين دين که به آن معتقد است فرمان داده»، سوگند به خدا! در سراسر زمين غير از اين سه نفر، کسي پيرو اين دين نمي باشد. ب: «انس بن مالک» مي گويد: رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) فرمود: «صَلَّتِ الْمَلائِکَةُ عَلَيَّ وَعَلي عَلِي سَبْعَ سِنينٍ وَذلِکَ اِنَّهُ لَمْ يَرْفَعْ اِلَي السَّماءِ شَهادَةُ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَاَنَّ مُحَمَّداً رَسُولِ اللّهِ اِلاّ مِنّي وَمِنْ عَلِي». «هفت سال ، فرشتگان بر من و علي (عليه السلام) درود فرستادند چرا که در اين هفت سال به آسمان بالا نرفت گواهي به يکتايي خدا و رسالت محمّد رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) مگر از من و از علي (عليه السلام»). ج: «معاذه عَدويّه» مي گويد: از علي (عليه السلام) در بصره بالاي منبر شنيدم که مي فرمود: «منم صديق اکبر (تصديق کننده و راستگوي بزرگ) که قبل از ابوبکر ايمان آوردم و قبول اسلام کردم». د:«ابوبجيله» مي گويد: من و عمّار، براي انجام حجّ به مکّه رهسپار شديم ، در مسير خود نزد ابوذر غفاري رفتيم و سه روز نزد او بوديم همينکه خواستيم از ابوذر جدا شويم به او گفتيم: «مردم را دستخوش اختلاف و سرگرداني مي نگريم ، نظر شما چيست ؟». گفت: به کتاب خدا و عليّ بن ابيطالب (عليه السلام) بپيوند، گواهي مي دهم که از رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) شنيدم که فرمود: «عَليُّ اَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِي وَاَوَّلُ مَنْ يُصافِحُنِي يَوْمَ الْقِيامَةِ وَهُوَ الصِّدّيِقِ الاَْکْبَر وَالْفاروُقُ بَيْنَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ وَاَنَّهُ يَعْسُوبُ الْمُؤْمِنينَ، وَالْمالُ يَعْسُوبُ الظَّلَمَةِ». «علي (عليه السلام) نخستين فردي است که به من ايمان آورد و نخستين فردي خواهد بود که در روز قيامت با من دست مي دهد و اوست صدّيق اکبر و جداکننده بين حقّ و باطل و اوست پناه و اميرمؤ منان ، چنانکه مال و ثروت ، پناه ستمگران است». شيخ مفيد (ره) مي گويد:«روايات در اين باره بسيار است و گواه بر (صدق) آنها نيز مي باشد».
الف: «يحيي بن عفيف» از اُميّه نقل مي کند که گفت: در مکّه با عباس (عموي پيامبر(صلّي اللّه عليه و آله و سلّم» نشسته بودم قبل از آنکه نبوّت پيامبر (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) آشکار شود، جواني آمد و به آسمان نگاه کرد، آن هنگام که خورشيد حلقه زده بود (و وقت ظهر را نشان مي داد) به جانب کعبه ايستاد و نماز خواند. سپس پسري آمد در طرف راست او ايستاد و پس از آن زني آمد و پشت سر آنان ايستاد و مشغول نماز شدند، جوان به رکوع رفت آنان نيز به رکوع رفتند، جوان سر از رکوع برداشت ، آنان نيز سر از رکوع برداشتند، جوان به سجده رفت و آنان نيز به سجده رفتند، به عبّاس گفتم: «کار بزرگي (و عجيبي) مي نگرم».