نتيجه کار دو هم پيمان ابن ملجم
يکي از آنان (برک بن عبداللّه به شام رفت و در سحرگاه روز نوزدهم ماه رمضان ، در مسجد) به معاويه حمله کرد، معاويه در رکوع نماز بود، شمشير بر رانش خورد و (پس از مداوا) جان به سلامت برد، ضارب را دستگير کردند و همان وقت کشتند. ديگري (عمرو بن بکر، براي کشتن عمروعاص روانه مصر شد و سحر شب نوزدهم ماه رمضان به مسجد رفت و در کمين عمروعاص قرار گرفت) آن شب عمروعاص بر اثر بيماري به مسجد نيامد، مردي به نام «خارجة بن ابي حبيب عامري» را براي نماز به مسجد فرستاد. «عمرو بن بکر» به خيال اينکه او عمروعاص است ، به او حمله کرد و بر او ضربت زد که بستري شد و روز بعد فوت کرد. ضارب را نزد عمروعاص آوردند و او را به دستور «عمروعاص» اعدام کردند.
(قبلاً گفتيم در مکه دو نفر ديگر، با ابن ملجم هم پيمان شده بودند تا يکي از آنان معاويه را ترور کند و ديگري عمروعاص را، اينک به نتيجه کار آنان توجه کنيد):