پرچمداري بي همانند
از اين رو پرچم را هميشه به دست افرادي دلير و توانا مي سپردند، استقامت و پايداري پرچمدار و اهتزاز پرچم در رزمگاه، موجب دلگرمي جنگجويان بود، و بر عکس، کشته شدن پرچمدار و سرنگوني پرچم مايه تزلزل روحي آنان مي گرديد، به همين جهت پيش از آغاز جنگ به منظور جلوگيري از شکست روحي سربازان، چند نفر از شجاعترين رزمندگان به عنوان پرچمدار تعيين مي گرديد. در جنگ اُحُد نيز قريش به همين ترتيب عمل کردند، و پرچمداراني از قبيله «بني عبدالدّار» که به شجاعت معروف بودند، انتخاب کردند ولي پس از آغاز جنگ پرچمداران آنان يکي پس از ديگري به دست تواناي علي عليه السلام کشته شدند و سرنگوني پي در پي پرچم باعث ضعف و تزلزل روحي سپاه قريش گرديد و افرادشان پا به فرار گذاشتند. از امام صادق عليه السلام نقل شده است که فرمود: پرچمداران سپاه شرک در جنگ اُحُد نُه نفر بودند که همه آنها به دست علي عليه السلام به هلاکت رسيدند.[1] . ابن اثير نيز مي نويسد: کسي که پرچمداران قريش را شکست داد، علي عليه السلام بود.[2] . به نقل مرحوم شيخ صدوق، علي عليه السلام در استدلال هاي خود در شوراي شش نفره که پس از مرگ خليفه دوّم، جهت تعيين خليفه تشکيل گرديد، روي اين موضوع تکيه نموده و فرمود: «شما را به خدا سوگند مي دهم آيا در ميان شما کسي جز من هست که نُه نفر از پرچمداران بني عبدالدّار را (در جنگ احد) کشته باشد؟» پاسخ دادند: نه. سپس حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام فرمود: «پس از کشته شدن اين نُه نفر بود که غلام آنان بنام صوأب که هيکلي بس درشت داشت، به ميدان آمد و در حالي که دهانش کف کرده بود و چشمانش سرخ گشته بود، مي گفت: به انتقام اربابانم جز محمّد را نمي کشم. شما با ديدن او جا خورده، خود را کنار کشيديد ولي من به جنگ اورفتم و ضربت متقابل بين من و او ردّ و بدل شد و من آنچنان ضربتي به او وارد کردم که از کمر دو نيم شد. اعضاء شوراء همگي سخنان علي عليه السلام را تصديق کردند.[3] .
در تمام جنگ ها پرچم نشانه استقلال و پيشروي و صلابت لشگر بود و اگر سقوط مي کرد نشان شکست و نابودي به حساب مي آمد.