شجاعت و چالاکي در کودکي
پيامبر او را به خانه خود برد و در دامن خود بزرگ کرد. نوشته اند: در کودکي با هريک از همسالان خود که کشتي مي گرفت آنها را بر زمين مي کوبيد، پياده چنان سريع مي دويد که درحال دويدن به اسبان تندرو مي رسيد و بر آنها سوار مي شد.[1] . و خود در نهج البلاغه فرمود: أَنَا وَضَعْتُ فِي الصِّغَرِ بِکَلاکِلِ الْعَرَبِ وَ کَسَرْتُ نَواجِمَ قُرُونِ رَبيعَةٍ وَ مُضَرَ «من در کودکي، بزرگان و شجاعان عرب را بخاک افکندم و شاخه هاي بلند درخت قبيله ربيعه و مضر را دَر هم شکستم.»[2] .
علي عليه السلام را در کودکي با فقر مالي که بر خانواده ابيطالب حاکم شد.