فراهم کردن لوازم زندگي
درخت مي کاشت، با دلوِ آب، باغ ديگران را آبياري مي کرد و مُزد مي گرفت. هيزم جمع مي کرد و در بازگشت به منزل پُشته هيزم را بر دوش مي کشيد، تا با آن تنور را براي پختن نان آماده کنند. در کار خانه کمک مي کرد. خانه را جاروب مي زد، هر کس به حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام نزديک مي گشت، مي فهميد که دور از هرگونه خود بزرگ بيني، چون ديگر اقشار جامعه، بلکه همچون محرومين زندگي مي کند.[1] .
امام علي عليه السلام در ساده زيستي يک الگوي کامل بود، کار مي کرد وزندگي را با کار روزانه اداره مي فرمود، مشک آب درماندگان راه را بر دوش مي کشيد.