ضرورت حفظ اموال
و زنان غيرعقدي من که با آنها بودم و صاحب فرزند يا حامله مي باشند، پس از تولّد فرزند، فرزند خود را گيرد که بهره او باشد، و اگر فرزندش بميرد، مادر آزاد است، کنيز بودن از او برداشته، و آزادي خويش را باز يابد.[1] . («وَدّية» بمعني نهال خرما، و جمع آن «وَدِيّ» بر وزن «عليّ» مي باشد، و جمله امام نسبت به درختان «حتّي تشکل ارضها غراساً» از فصيح ترين سخن است يعني زمين پر درخت شود که چيزي جز درختان به چشم نيايند.)
و با کسي که اين اموال در دست اوست شرط مي کنم که اصل مال را حفظ نموده تنها از ميوه و درآمدش بخورند و انفاق کنند، و هرگز نهال هاي درخت خرما را نفروشند، تا همه اين سرزمين يک پارچه زير درختان خرما بگونه اي قرار گيرد که راه يافتن در آن دشوار باشد.