حلّ مشکلات قضائي خليفه اوّل نسبت به حدّ شرابخوار
او گفت: راست است که من شراب خورده ام، ليکن از حرمت آن بي خبر بودم وگرنه مرتکب آن نمي شدم، زيرا زندگاني من در ميان مردمي بوده که ايشان خوردنِ آن را مباح مي دانستند و من تا به امروز از حرام بودن آن آگاه نبودم. خليفه اوّل در ترديد افتاد و متحيّر شده در حکم آن فروماند. از حاضران يکي گفت: در اين حکم از اميرالمؤمنين علي عليه السلام بايد استمداد کرد. پس موضوع را با علي عليه السلام در ميان گذاشتند. حضرت فرمود: او را به وسيله دو مرد موثّق در ميان مهاجر و انصار بگردانند و از آنها با سوگند سئوال کنند که آيا تا بحال آيه تحريم شراب را بر او تلاوت کرده و از حرمت شراب خبر داده اند؟ اگر گواهي دادند که آيه تحريم شراب يا حکم پيامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم را بر او خوانده اند، حدّ خدا را بر او جاري سازيد وگرنه او را بحال خود واگذاريد. خليفه اوّل به همان نحو عمل کرد و کسي شهادت نداد، بدين جهت از جرم او چشم پوشي شد و گفتند: توبه کن که بار ديگر مرتکب چنين کاري نشوي.[1] .
در زمان خلافت خليفه اوّل مردي شراب خورده بود، او را پيش خليفه اوّل آوردند، خليفه دستور داد بر او حدّ جاري سازند.