ابزار و وسايل ساده زندگي
امام علي عليه السلام الگوي کامل فرهنگ ساده زيستي بود. درکمک به همسر، گندم را با آسياب سنگي آرد مي کرد و در کار خانه حضور جدّي داشت. از لباس هاي معمولي که عموم مردم مي پوشيدند استفاده مي کرد، روزي به بازار رفت و به لباس فروشان ندا داد که چه کسي پيراهن 3 درهمي دارد؟ مردي گفت: در مغازه من موجود است، حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام آن را خريد و پوشيد. خانه اي چون خانه ديگران داشت، و اسبي يا الاغي که همگان در اختيار داشتند بکار مي گرفت و روزي شمشير خود را فروخت تا مشکل اقتصادي خانواده را حل کند. هارون بن عنتره مي گويد: در شهر خورنق[1] هوا سرد بود، علي عليه السلام راديدم که قطيفه اي برخود پيچيده و از سرما رنج مي برد، گفتم از بيت المال سهمي بردار. امام علي عليه السلام پاسخ داد: چيزي از مال شما برنمي دارم و اين قطيفه را که مي بيني برخود پوشانده ام آن را از مدينه همراه آورده ام.[2] . نان خشکيده مي خورد که دخترش امّ کلثوم وقتي نان جوين خشک را بر سفره پدر ديد اشکش جاري شد. در اوائل زندگي، شب ها با همسرش برروي پوستيني مي خوابيد که در روز بر روي آن شتر را علوفه مي داد.[3] .
فرهنگ ساده زيستي اگر در جوامع بشري بگونه شايسته اي تحقّق يابد مي توان با بسياري ازمشکلات اقتصادي مقابله کرد و در روزگاران سخت آينده که انفجار جمعيّت همراه با کمبود موادغذائي ومحدود بودن امکانات زيستي دامنگير انسان هاست چاره اي جز رواج فرهنگ ساده زيستي وجود ندارد.